Bjarmi - 01.01.1990, Page 15

Leiðsögn til lífs í frelsi
En þetta er ekki eina ástæðan til þess, að
boðorðin hafa fengið slæmt orð á sig. Miklu
alvarlegra er hitt, að kennarar, prestar og aðr-
ir boðendur hafa ekki verið nægilega slyngir
við að halda á lofti því, sem Biblían leggur
höfuðáhersluna á, að boðorð Guðs eru reglur
hins góða lífs, gefin okkur af honum, sem vill
gera menn frjálsa. Kristin siðfræði er siðfræði
frelsisins.
Upphaf boðorðanna leggur áherslu á þetta,
sem ekki fer milli mála. í 2. Mós. 20, v. 1 og
áfram segir einmitt svo í byrjun: „Ég er Drott-
inn Guð þinn, sem leiddi þig út af Egypta-
landi, út úr þrælahúsinu." En því nœst segir:
„Þú skalt ekki hafa aðra guði en mig.“
Upphaf boðorðanna er sem sagt ekki fyrir-
skipanir, heldur frelsunin. - En því þá í þess-
ari röð? Vegna þess, að ég þarf að skilja, að
þegar Guð gefur mér boðorð sín, þá er hann
enn að meðhöndla mig sem frelsari minn. Það
felst ekkert nema trúfesti, góðsemi og elska í
orðunum: „Ég er Drottinn Guð þinn.“
Út frá þessu ber einnig að skilja boðorðin
sem björgunarframkvæmd Guðs þeim til
handa, sem hann vitjar og helgar sér. Boðorð-
in voru aldrei ætluð sem ný tegund þrælkunar.
Tilgangur þeirra aldrei sá, að gera lífið leitt né
örðugt - öðru nær!
í spádómsbók Jesaja er ritað: „Svo segir
Drottinn, frelsari þinn, hinn heilagi í ísrael:
Ég Drottinn, Guð þinn, er sá sem kenni þér að
gjöra það sem þér er gagnlegt, sem vísar þér
þann veg, er þú skalt ganga. Æ, að þú vildir
gefa gaum að boðorðum mínum, þá mundi
heill þín verða sem fljót“ (Jes. 48, 17-18).
Boðorð Guðs eru leiðsögn til góðs lífernis.
Hvernig mundi það samfélag þróast, þar sem
ekki er logið né talað illa um náungann, held-
ur kappkostað „að afsaka hann, tala vel um
hann og færa allt til betri vegar“?
á þau mörgu börn, sem hafa verið misnotuð
eða þeim misþyrmt og þannig svipt bæði
bernsku sinni og sjálfsvirðingu. - Boðorð
Guðs - séu þau haldin - eru vörn gegn slíku. í
verndarskyni reisa þau skorður við því, að við
brjótumst inn í annarra líf, og aðrir fótum
troði okkur. Boðorðin eru nauðsynlegur varn-
armúr um samfélag okkar sem vina, sem fjöl-
skyldna, þjóðar og mannkyns.
Að halda Guðs boðorð hefur mikil laun í
för með sér.
Aukin eftirspurn
eftir siðfræði
Þegar svo mikið hefur verið brotið niður af
varnarmúrunum, sem raun ber vitni, skal eng-
an undra, þótt nú á tímum heyrist margar
raddir, sem spyrja eftir endurnýjun siðgæðis
með þjóðinni. Þetta á ekki einungis við í
einkalífi eða innan fjölskyldunnar. Það snertir
þjóðfélagið yfirleitt.
Framámenn í atvinnulífi, stjórnmála-
leiðtogar, félagsleiðbeinendur, kennarar og
námsmenn ræða þörfina á siðvæðingu - kinn-
roðalaust. Þá hafa menn í huga síminnkandi
samábyrgðarkennd, bæði þjóðernislega og al-
þjóðlega; að siðferði hrakar, bæði hjá atvinnu-
vegunum sem og vinnusiðferðinu. Einnig hafa
menn augljóslega þörf fyrir upplýsingar um,
hvernig erfðatækni er beitt í læknisfræði og líf-
fræði. Hrópað er hátt á trausta leiðsögn og
siðferðilegar meginreglur.
Siðavendnisþráhyggjan
kvödd
Því getum við sem kirkja ekki sagt með
sjálfsþótt: „Sögðum við ekki? Velkomin til
baka!“ Það væri einum of lágkúrulegt. Enda
er alls ekki víst, að eftirspurnin beinist fyrst að
kirkjunni og kristinni siðfræði.
Hátt lœtur
hrópið um
haldreipi og
trausta siðferði-
lega leiðsögn.
Boðorðin eru
nauðsynlegur
varnarmúr um
samfélag okkar
sem vina, sem
fjölskyldna,
þjóðar og
mannkyns.
Vörn gegn spillingu
Bekkurinn fékk það verkefni að skrifa um
bænina. Ein stúlkan skrifaði: „Kæri kennari,
ég er hætt að biðja. Ég bað Guð svo innilega
um, að mamma og pabbi mundu sættast, en
hann heyrði mig ekki.“
Þessi stúlka var þjökuð af því, að hjóna-
band foreldranna hafði farið út um þúfur.
Fermingarbarn var spurt um 5. boðorðið í
kirkjunni og svaraði m.a.: „Það er iíka hægt
að drepa gleðina hjá manni.“ - Ef til vill hafði
barnið orðið fyrir einhverju slíku, heima eða í
skólanum.
Hversu margir skyldu hafa orðið fyrir þeim
stórþjófnaði, að einhver rændi þá kjarki? Upp
á síðkastið höfum við þráfaldlega verið minnt