Bjarmi - 01.11.1994, Síða 3

Sr. Gísli Jónosson
Hvers vegno hjónobond?
Þorf poppíro upp á kœrleikann?
rrSkipfo pappírarnir einhverju máli þegar við höfum
fundið þann sem við elskum og viljum deila lífinu
með? Er ástin ekki aðalafriðið? Er það ekki hún sem
tengir okkur saman og í raun hið eina sem skiptir
máli? Og er þá nokkuð eðlilegra, úr því að ástin er til
staðar, en að flytja bara saman og byrja að búa? Gifí-
ingin getur svo komið seinna ef okkur finnst ekki
nœgjanlegt að búa í óvígðri sambúð."
Hver kannast ekki við rök svipuð
þeim sem hér er vitnað til? Óvígð
sambúð verður stöðugt algeng-
ari meðal okkar íslendinga eins
og meðal annarra vestrœnna
þjóða. Mörgum þykir jafnvel
sem hjónabandið sé með
öllu úrelt. Það sé þegar
best lcetur gömul hefð
en reynist hins vegar
oft sem fjötrar er
beinlínis hefta
frelsi einstaklings-
ins.
Ætlunin
með þessum
skrifum er
að
skoða
aðeins
stöðu
hjóna-
bands-
ins,
huga
að
því
hvort
verið
geti að
það sé
orðið óþarft
og hvort
óvígð sambúð
sé í raun sá
álitlegi kostur
sem margir
virðast telja.
DJARMI 3