Heima er bezt - 01.04.1955, Síða 23

Nr. 4
Heima er bezt
119
Guðrún Auðunsdóttir:
TVÖ KVÆÐI
LIÐNIR DAGAR.
Opnast mér sýn um löngu liðna daga,
er lífið söng með þúsund radda kliði,
svo óttalaust i glaumi léttra laga
sem lind, er streymir niðr’af fjallsins riði,
og þráir dalsins víðu velli líta
og vagga sér á bárum fljótsins stranga
þekkist ei lengur tindinn hæruhvíta,
en hverfur þangað, sem að blómin anga.
Svo leið mitt vor, en æskan tók sinn enda,
því allir dagar líða æ að kveldi
og mannsins hjarta er heimur heitra kenda
og hugur þráir varma af lífsins eldi.
Ég valdi leið, ég lagði ein á hallann,
leiftrandi stjörnur skinu um bleika reiti
en gæfan bauð mér arm við efsta hjallann
og ástin beið mín þar á næsta leyti.
HORFT ÚR HLAÐI.
Úr dalsins botni sé ég út á sundið,
svanhvítar öldur gjálpa þar við strönd,
en ég á ekkert fley við festar bundið,
sem flytji mig í ókunn draúínalönd.
En stundum get ég dreymt mig út í álfur
og ótal borgir séð og fjarræn lönd
í draumunum verður hugur ætíð hálfur.
Því hjarta mitt er tengt við íslandsströnd.
Því heima í dalnum, þar er allt sem ann ég
þar allt er þrungið lífi og vaxtarþrá.
í hljóðu starfi hamingjuna fann ég,
í heiðabænum upp við fjöllin blá.
veiði. Þeir varpa nefnilega haus-
um og úrgangi útbyrðis, sem svo
hænir fiskitorfurnar að. Skút-
urnar bera svo ennþá meir úr
býtum fyrir það, að þær geta ver-
ið að mestu á sama stað eða lát-
ið reka með straumi."
Úr aldargömlum
blöðum
1854.
„N o r ð r i“, hálfsmánaðarrit
handa íslendingum, hóf göngu
sína í ársbyrjun 1853 á Akureyri.
Ritstjórar voru B. Jónsson og J.
Jónsson. Hann var í mjög svip-
uðu broti og Þjóðviljinn ,og Ing-
ólfur, en er í samtíma ritum
bæði á Akureyri og í Reykjavík
kalaður „tímarit".
„Fynrboði“.
„Það bar til á Bási í Myrkár-
sókn, að kýr nokkur tók kálfs-
sótt; en fyrir því, að kýrin var
sóttlítil, þá varð að sækja í hana
kálfinn, en þegar tekið var í
skolt hans, rak hann upp ógur-
legt gaul, hrökk við og beit þann
til skemmda, sem dró hann.
Gekk það svo einatt á meðan
hann var dreginn frá kúnni, að
hann baulaði stöðugt. Nokkru
áður en þetta var, heyrðist hann
baula í kúnni. Meðan kálfur
þessi lifði, var hann stöðugt að
baula og bölva. Nokkrir meina
að atburður þessi sé fyrirboði
stórra tíðinda, svo sem, að ísland
.gangi undan Danakonungi og
fleira því um líkt!!!“
(Norðri).
Hvalrekar.
„3. okt. þá eltu höfrungar
reyðarfisk einn nær því upp á
þurrt land á Breiðabóli á Sval-
barðsströnd, 15—16 álna langan
millum sporðs og höfuðs. Eig-
andi hans var sjálfseignarbóndi
Jón Gunnlaugsson, áður lengi í
Böðvarshólum, en nú á Sörla-
stöðum í Fnjóskadal, ríkastur
bóndi í Þingeyj arsýslum, seldi
vættina (40 kg.) af spiki 2 rd.,
rengi 1 rd. og þvesti 32 sk.“
Á þessu ári en nokkru fyrr,
urðu einnig hvalrekar á Saurbæ
og Fagranesi á Langanesströnd
og Fagradal í Vopnafirði, á Þorp-
um í Steingrímsfirði og líka á
Árnesi í Strandasýslu.
(Norðri).
Skyldi það vera ný bóla?
„Kaupmaður Th. Thomsen frá
Seyðisfirði sigldi héðan aftur á
leið þangað 28. f. m. Hann seldi
hér útlendar vörur fyrir hartnær
3000 rdl. og tökum vér það til
dæmis, að þar af var hér um ys
partur nauðsynjavara; og svo
mun hjá fleiri kaupmönnum hér
við land teljast til og ekki er von,
að íslandi safnist auður á með-
an þannig er varið því sem þar
aflast." (Norðri).