Heima er bezt - 01.09.1958, Blaðsíða 13

Jó/i. Ásgeirsson:
G U N N AR DA L
Bjallablettur
a ð, sem hér verður skráð, mun hafa átt sér stað
laust fyrir síðustu aldamót eða um þau. Þá bjó
á Þorbergsstöðum í Laxárdal í Dölum Kristján
Tómasson hreppstjóri. Það var þá eitt sumar,
að hann réð til sín kaupamann austan af landi, Einar
Pálsson að nafni.
í túninu á Þorbergsstöðum voru tveir blettir, og var
sú trú á þeim, að ekki mætti slá þá, því að þá mundi
illt af hljótast, ef út af væri brugðið. Blettirnir hétu
Bjallablettur og Húsaklettsblettur. Var Einari sagt frá
kvöð þessari, og hann varaður við að bregða út af í
nokkru.
Svo er að eitt sinn um sumarið, þegar Einar er að slá
túnið, að hann er kominn að Bjallabletti, og byrjar hann
þegar að slá hann, því að enga trú hafði Einar á því, er
honum hafði verið sagt; leit aðeins á það sem hverja
aðra markleysu, sem ekkert hefði við að styðjast.
En er hann hafði slegið blettinn að mestu eða allan,
syfjar hann svo mjög, að hann getur ekki á fótum stað-
ið. Og leggst hann þá niður í slægjuna og sofnar. Þá
dreymir hann, að kona kemur til hans, og er hún þung-
búin á svip og yrðir á hann um leið með þeim orðuin,
að illa hafi hann gert að slá blettinn sinn. Og verði hann
nú fyrir það að gjalda. Þykir honum hún klípa þá all-
fast í handlegginn á sér, svo að hann kennir sársauka.
En í því vaknar hann og finnur þá enn til í handleggn-
um, þar sem draumkonan kleip.
Líður nú sumarið að hausti, og hugsar Einar ekki
frekar út í draum sinn.
En þegar á haustið líður, fer hann að finna til í hand-
leggnum á þeim sama stað og honum þótti konan klípa.
Ágerðist nú mein hans mjög, svo að hann varð með öllu
óvinnufær. Leitaði hann þá til Sigurðar Sigurðssonar
læknis í Búðardal, en árangurslítið eða árangurslaust.
Svo er það einhverju sinni síðari hluta vetrar, að Ein-
ar fer sem oftar inn í Búðardal að hitta Sigurð lækni,
og var hann þá eitthvað verri í handleggnum en venju-
lega. Fer hann fram á það við Sigurð að skoða sig ræki-
lega og gera eitthvað, svo að dugi, því að svona sé illt
að vera haldinn og getd ekkert bjargað sér. Læknirinn
skoðar þá handlegginn um stund, en segir svo, eins og
frekar við sjálfan sig:
„Hvað skyldi nú sá mildi skurðlæknir Guðmundur
Magnússon gera?“
Og verður, það þá úr, að Sigurður læknir ráðleggur
Einari að leita til Guðmundar Magnússonar skurðlækn-
is í Reykjavík, sem var þá orðinn þekktur og frægwr
fyrir skurðlækningar sínar.
Nótt
a oinai
Lík var ást þín Ijúfu kvæði,
Ijósperlu í veikum þræði,
sem mær við brjóst sér ber.
Sandsins heitu nátta nauztu,
og nakin gullna hlekki brauztu,
og gullkálf gerðum vér.
Meðan fjallið Móses gistir
mun ég drekka, er mig þyrstir,
í dansi hins gullna glaums.
Fylgi aðrir fölskum vonum,
faríseum, ambáttonum
í borg hins dauða draums.
Lík er ást þín Ijúfu kvæði:
Ljósperla í veikum þræði
blikar helg og hrein.
Fyrir steina fjallsins dauða
færðir þú mér eplið rauða,
sem grær á tregans grein.
Og er þá ekki að orðlengja það, að Einar fór suður
til Guðmundar Magnússonar og fékk þann bata, að
hann gat unnið, en handleggurinn varð staurhandleggur
upp frá því.
Og svo segja þeir, sem kunnugir voru Einari, að
hann hafi trúað því, að meinsemd hans hafi stafað af
óhlýðni hans að slá blettinn.
Heima er bezt 303