Heima er bezt - 01.12.1963, Síða 24

Og ljósin brunnu
svo ljómarík,
frá rúmi hverju
á rekkjubrík.
V.
Og prúð var stundin
er pabbitók
af hillunni ofan
þá helgu bók.
Og las með andakt
um lífsins sól;
um herrans fæðing,
um heilög jól.
Og lyfti mér barni
í Ijómann þann,
er hirðingja-flokki
af hæðum brann.
VI.
Ó, blessuð jólin,
er barn ég var.
O, mörg er gleðin
að minnast þar.
í gullnum ljóma
hver gjöf mér skín.
En kærust voru mér
kertin mín.
Því lausnari heimsins
þeim ljóma gaf.
Þau fegurst lýstu,
er fólkið svaf.
Þau kerti brunnu
svo bjart og rótt,
í Jesú nafni
um jólanótt.
VIT.
Ó, láttu Kristur
þá laun sín fá,
er ljós þau kveiktu,
er lýstu þá.
Ég sé þær sólir,
mín sál er klökk,
af helgri hrifning
og hjartans þökk.
Lýstu þeim héðan,
er lokast brá,
heilaga guðsmóðir,
himnum frá.
Þorsteinn Erlingsson skrifar þetta jólaávarp eða
heillaósk á jólakort 1907:
A þig skíni endalaust
unaðssólin bjarta.
Vonargeislar vor og haust
vermi þig inn að hjarta.
Og við vetrar þögn og þrár,
þegar vantar blómin,
sendi þér hýrust bros á brár
bjarti jólaljóminn.
GLEÐILEG JÓL!
Stefán Jónsson.
Sigurður Þórðarson . . .
Framhald af bls. 424. --------------------------
að ég kæmist til náms. En þó treysti hann sér ekki til
að búa einn, ef ég færi. Hann var þá kominn nær sex-
tugu og farinn að þreytast, enda hafði hann aldrei hlíft
sér. Fleira kom og til. Erfiðar skuldir á búinu, sem
hægt var að greiða, ef seldur væri bústofn, meðan hann
var í háu verði. Það varð því að ráði, að faðir minn brá
búi vorið 1921, og fóru foreldrar mínir með telpurn-
ar að Geithellum í Álftafirði til Guðmundar Eiríksson-
ar, móðurbróður míns. En ég fór í kaupavinnu upp á
Jökuldal til að vinna fyrir fé til skólanáms. Ætlaði ég
í Eiðaskóla um haustið.
Þar með var lokið búskaparsögu föður míns. Og fer
ég fljótt yfir síðustu 11 ár ævi hans. Eftir tveggja ára
dvöl á Geithellum fluttu foreldrar mínir til Solveigar
Eiríksdóttur, móðursystur minnar, en hún ólst að mestu
upp hjá þeim, og manns hennar Guðmundar Þorgríms-
sonar, fyrst að Kirkjubóli svo að Brimnesi í Fáskrúðs-
firði. Leið þeim þar vel. VToru þau hjá þeim hjónum,
unz þau fluttu til okkar barnanna. Voru þau um tíma
hjá mér á Seyðisfirði og Norðfirði og Guðbjörgu syst-
ur minni á Hafranesi við Reyðarfjörð. Þar lézt faðir
minn þann 18. ágúst 1932, tæplega 69 ára að aldri. Var
hann jarðsettur þar í heimagrafreit.
Þegar ég hafði lokið námi í Eiðaskóla, fór ég til Dan-
merkur vorið 1925. Þegar ég kvaddi föður minn þá,
var hann mjög dapur og sagði, að sér segði svo hugur
um, að hann sæi mig ekki aftur. Báðir álitum við, að
ég mundi ekki koma aftur, eða hann mundi falla frá
meðan ég væri erlendis. En þetta fór á annan veg. Þeg-
ar ég kom heim aftur haustið 1927, var faðir minn orð-
inn blindur. Síðustu sex ár ævinnar lifði hann í myrkri,
og var það honum þungur kross.
Lík ég svo þessari aldarminningu, sem er rituð af
þakklátum syni eftir góðan föður.
428 Heima er bezt