Heima er bezt - 01.12.1963, Síða 35

235. Með sameiginlegum átökum tekst
okkur að hrinda upp annarri bílhurð-
inni, og þá er okkur auðvelt að fleyta
okkur upp á yfirborð vatnsins, og dauð-
uppgefnir skreiðumst við upp á vatns-
bakkann.
236. En eltingarmenn okkar eru alveg
á hælunum á okkur. A ég að stanza og
segja þeim alla söguna? Nei, ég ætla að
geyma það til seinna. Eg held ásamt
Serki inn í skóginn, en Aki og Kláus
fara meðfram vatninu.
237. Við erum ekki komnir langt, þeg-
ar kallað er á eftir okkur. Við erum
fundnir. Við hlaupum eins og ættum við
lífið að leysa, en heyrum fótatak manna
skammt undan á eftir okkur.
238. Skyldi okkur ætla að takast að
komast undan? Nei, það er alveg von-
laust. Nú dettur mér nokkuð í hug. Eg
gef Serki bendingu um að koma á eftir
mér og fer síðan að klifra upp í gamalt,
þéttlaufgað eikitré.
239. Á þennan hátt tekst okkur að
fela okkur fyrir eltingarmönnunum. Það
er ljómandi fylgsni þarna uppi í lauf-
skrúðinu. Og undir morguninn, þegar
allt er hljótt og kyrrt, læðumst við ofan
úr trénu.
240. Eftir örskamma stund hafa njósn-
ararnir fundið okkur á ný. Og okkur til
mikillar skelfingar verðum við þess var-
ir, að heill hópur fóthvatra manna er að
elta okkur.
241. Mér er það ljóst, að okkur tekst
aldrei að komast undan, nema við beit-
um einhverjum brögðum. Eg brýt heil-
ann með herkjubrögðum, og upp á von
og ótta hlaupum við nú í áttina til stórr-
ar hlöðu framundan.
242. Aðrar hlöðudyrnar eru opnar. Þeg-
ar við erum komnir inn, lokum við dyr-
unum rækilega með sterkum bjálka, sem
til þessa er ætlaður. Og nú getum við
kastað mæðinni ofurlitla stund.
243. Skömmu síðar berja eltingarmenn
okkar harkalega á hlöðudyrnar og hrópa
í skipunarróm: Opnið þið, strákar! und-
ireins! Nú komizt þið svei mér ekki und-
an. Opnið þið! Annars brjótum við upp
hurðina!
Heima er bezt 439