Heima er bezt - 01.04.1985, Síða 13

Um aldamótin
1900
Verbúðir í Brimnesbyggð
við Seyðisfjörð. Myndin
er tekin fyrir aldamót, áður
en vélbátar komu til sög-
unnar. Lengst til vinstri
sést sjóhús Páls Árnasonar
að Hrólfi, en lengra til
hægri, fyrir miðri mynd,
er Borgarhóll. Báturinn
fremst á myndinni er með
færeysku lagi, en Færey-
ingar voru fjölmennir við
fiskveiðar frá Austfjörðum
um þetta leyti og seldu is-
lendingum oft skektur sínar
í vertíðarlok.
Síðar urðum við Þorsteinn góðir vinir,
mat ég hann mikils og var ekki einn
um það.
Það er frá Sigurði Ólafssyni ferða-
félaga mínum að segja, að hann sat
hinn hressasti á bóndabænum allan
tímann, sem við biðum eftir skipinu,
og lét hið bezta af líðan sinni. Strax
eftir að við Steini litli vorum farnir
kvöldið, sem við vorum að leita gist-
ingar, var farið með Sigurð til bað-
stofu og hann látinn fara úr öllu
blautu og lánuð þurr föt, einnig bor-
inn fyrir hann matur og kaffi til
hressingar. í hlöðunni svaf hann allar
næturnar þarna, en hafði fæði með
heimafólki og dagvist í baðstofu að
vild. Sigurður heimsótti mig næstum
daglega, og gerðum við okkur þá til
dægradvalar að grípa í spil. Það var
ekki fjölskrúðugt, sem tveir gátu spil-
að, en það dreifði tímanum.
Steini litli leit oft inn til mín, aðra
gesti hafði ég ekki. En vin átti ég og
nokkuð fjarskyldan frænda á Seyðis-
firði. Það var Guðmundur Albertsson
frá Leiðarhöfn við Vopnafjörð. Við
höfðum verið saman á unglingaskóla
á Vopnafirði veturinn 1909-10 og
orðið vel til vina. Hann vann nú við
verzlun Stefáns Th. Jónssonar á
Seyðisfirði, innan búðar, ásamt öðr-
um manni, Guðmundi Guðmunds-
syni, sem var úr Norður-Þingeyjar-
sýslu. Það var oftast nóg að starfa í
búðinni hjá þeim nöfnum, og var því
lítt hægt við þá að ræða á búðartím-
um, en eftir lokun var alltaf annar
þeirra eftir við að laga til og búa
ýmislegt undir morgundaginn, og
gerðu þeir þetta sitt kvöldið hvor. Ég
kom því alltaf um lokunartíma það
kvöldið, sem Guðmundur Albertsson
var í búðinni, og var hjá honum mis-
jafnlega lengi eftir ástæðum. Hann
hitaði þá jafnan vatn á olíuvél eða
prímus, sem var þar í kompu inn af og
var einkum notuð til að hita ræst-
ingavatn fyrir búðina, og bjó hann út
kakódrykk eða te handa okkur, en
sykur og hart brauð fékkst í búðinni.
Guðmundur Albertsson var greindur
og góður piltur og skemmtilegur
félagi.
Loks fréttist síðari hluta dags, að
Botnía væri komin og mundi fara aft-
ur suður um seinni hluta nætur, og var
þar með komið að lokum Seyðis-
fjarðarveru minnar í það sinn.
Þetta kvöld vildi ég hafa tal af Þor-
steini eldra og taka peninga þá, sem
ég átti hjá honum. Ég hafði aðeins
einu sinni séð honum bregða fyrir þá
daga, sem ég dvaldist í húsi hans, og
yrtumst við þá ekki á. Nú fylgdi Steini
litli mér til hans inn á skrifstofu, og
tók hann mér hið besta. Bað hann
Steina litla að segja frænku hans að
koma með kaffi handa okkur, og kom
það eftir nokkra stund. Þorsteinn
ræddi þarna við mig um ferðalag mitt
og fleira. Ég sagði honum, að ég ætl-
aði að taka hjá honum innstæðu mína
frá sumrinu á Skálum, sem ég þyrfti
nú á að halda til skólaverunnar, og tók
hann því vel. Var allt annað upplit á
honum nú, en við fyrri fund okkar,
þegar hann var að úthýsa mér. Tók
hann nú fram möppu og úr henni
reikning yfir innlegg mitt hjá honum á
Skálum og þá peninga, sem ég hafði
tekið út þar, ásamt mismun, sem hann
taldi mér þarna út upp á eyri.
Ég spurði hann, hvað ég ætti að
borga fyrir húsnæðið, en hann kvað
það sér óviðkomandi og vildi ekkert
um það tala. Kvaddi ég hann svo með
virktum. Ég bað Steina litla að spyrja
frænku sína, hvað ég ætti að borga
fyrir herbergið og fyrirhöfn hennar á
fatnaði mínum, sem hún tók rennandi
blautan og skilaði mér þurrum og
hreinum. En það var sama svarið,
ekkert að borga. Ég náði að kveðja
gömlu konuna og þakka henni
greiðasemi alla við mig, sem hún gerði
lítið úr og vildi bara afsaka. Steini litli
fylgdi mér til skips og hjálpaði mér
með farangurinn, og við kvöddumst
þar. Hann hafði verið mér mikil
hjálparhella, svo sem frá hefur verið
sagt.
Heimaerbezt 125