Æskan - 01.03.1932, Blaðsíða 5

ÆSKAN
21
hann til þjónsins og skipa honum að festa hann í,
svo að ekki þyrfti að kaupa nýjan. Þetta var þó
ekki af þvi, að hann væri nizkur, þvi að sama
dag keypti hann kannske dýru verði málverk eftir
einhvern ungan listamann, að eins til þess að
bjálpa honum. Hann hafði þá fengið svo mörg
heiðursmerkin um dagana, að hann hefði getað
hulið sigi þeim, svo
að segja, og daglega
voru honum haldn-
ar veizlur.
Thorvaldsen gaf
Danmörku listaverk
sin, og eru þau í
listasafnshúsi þvi,
sem eg minntist á,
og eru fjölda mörg.
t einum salnum
í því húsi eru lik-
neski af Kristi og
postulunum i meira
en náttúrlegri stærð.
Myndin af Kristi
stendur fyrir gafli,
en postularnir sex
til hvorrar handar.
Kristur breiðir út
faðminn og býður
öllum að koma til
sín. Þið hafið sjálf-
sagt séð eftirmyndir
af þessu líkneski,
þær eru viða til,
bæði ljósmyndir og
smálikneski. Þessi
mynd er áreiðan-
lega einhver allra
fegursta Krists-
mynd, sem til er.
Eg ætla að eins að nefna þrjú önnur listaverk:
»Nótt« og »Dagur« heita tvö þeirra.
Nóttin svifur hljóðlega á vængjum sinum. Hún ber
tvö börn í faðmi og þrýstir þeim að brjósti sér.
Börnin eru engill svefnsins og engill dauðans. Fram
undan höfuðdúknum hennar gægjast draumsóleyjar.
Vinnustofa Thoroaldsens i Rómabarg
Gyðja dagsins kemur aftur á móti svifandi með
útbreidda vængi og stráir rósum morgunroðans
yfir jörðina. Hún horfir um öxl og brosir til ljós-
engilsins, sem er að baki henni. Hann heldur blysi
ljóssins og birtunnar hátt á lofti.
Þriðja listaverkið heitir »Hjarðsveinninn«. Það
er unglingur, sem situr alisnakinn og hvilir
sig í hita dagsins.
Hann styður sig við
hjarðmannastafinn,
og hundurinn hans
situr við fætur hon-
um. Þessi mynda-
stytta er dásamlega
falleg.
Útliti Thorvald-
sens er lýst þannig
á æskuárunum:
»Hann var vel
vaxinn, í meðallagi
hár, grannur og vel
limaður. Hárið ljóst
og hrokkið, augun
blá og skær, en ekki
stór. Munnsvipur-
inn var nokkuð
þunglyndislegur, en
yfir enninu hvíldi
óvenju mikil birla
og göfgi.
Eg hugsa, að þau
börn og unglingar,
sem lesa þessa sögu,
taki eftir þvi, að
hún minnir að
sumu leyti á æfin-
týri. Hún minnir á
æfintýrið um karls-
i Garðshorni, sem fór út i víða veröld að
sér frægðar og frama, og fékk kóngsdóttur-
og hálft kóngsrikið, eða allt. Svona er það
son
afla
ina
nú með æfintýrin, þau eru ekki ætíð svo mikið
bull. ótrúlegustu æfintýrin eru oft og einatt alveg
sönn, eins og þessi saga. M. J.
OOo«
» o oQo o «
ÍOO
Dáinn — en ekki grafinn.
Bindindismaður einn var að halda
rseðu. Hann sagði meöal annars, að
eir, sem notuðu tóbak og áfengi i
hófl, jrðu sjaldan gamlir Einn á-
heyrandinn kom til ræðumanns, er
hann hafði lokið ræðuuni, og sagði
honum frá pvi, að einn af nágrönn-
um sinum væri nú 75 ára gamall, enda
þótt hann hefði neytt bæði tóbaks og
áfengis i 40 ár.
»Pað er nú svo«, mælti ræðumaður.
»Heflr hann notað mikiö af þessu?«
»Já, mjög mikið«, var svarið.
»Er hann duglegur og áhugasamur
við stðrf sín?« spurði ræðumaður.
sFað getur maður ekki sagt«, anz-
aði hinn.
»Er hann dyggur og áreiðanlegur?«
»Nei, þvert á móti«.
»Er hann vingjarnlegur, umhyggju-
samur og góður við fjölskyldu sina
og vini og aðra þá, er hann umgengst?«
»Nei, hann kærir sig um fátt aunað
en tóbak og brennivin«.
»Pá er þessi maður í raun og veru
dauður fyrir löngu, hefir verið það
i 40 ár. — Það heflr bara gleymzt að
grafa hann«, sagði ræðumaðurinn.