Æskan - 01.07.1932, Blaðsíða 4

60
ÆSÍtAN
»Hvernig líður þér?« spurði Bergljót
daginn eftir, þegar þær hittust í skól-
anum.
»Mér líður ljómandi vel. t*að er
bara allt svo fínt og fallegt — og eg
þarf ekkert að gera. — Hún á svo
mikið af allskonar bókum, og eg raá
gjarna lesa í þeim. En eg er hálf
hrædd um, að ungfrú Ruud sjái eftir
þessu. Það er svo leiðinlegt, þegar eg
get ekkert gert fyrir hana«.
»Já«, svaraði Bergljót. »En hún
ætlar að taka þig sem dóttur sína.
Hvað kallar þú hana?«
»Ungfrú Ruud, auðvitað. En hún
heitir Lára«.
»Þú getur náttúrlega aldrei kallað
hana annað, þar sem hún er búin að vera kennari
þinn«, sagði Bergljót fullorðinslega.
»Hvernig liður ömmu?« spurði Karen.
»Hún er nokkurn veginn frísk, en hún and-
varpar svo oft. Hún er víst að hugsa um mömmu
— og það geri eg líka«, sagði Bergljót og hallaði
sér upp að Karenu. Og nú fóru þær báðar að
gráta.
Litlu seinna sagði Karen:
»Eg ætla að biðja um að Iofa mér að koma til
þín í kvöld«.
»Æ, já, gerðu það. En ætli þú fáir nú að fara?«
sagði Bergljót.
Áður en Karen hafði nefnt þetta, sagði Lára,
þegar þær sátu að miðdegisverði:
»Langar þig ekki til að bjóða Bergljótu að koma
hingað á eftir, að drekka kaíTi. Þið getið svo farið
til ömmu Bergljótar og spjallað við hana. Eg gæti
trúað, að henni leiddist, aumingja gömlu konunni.
Eg kem klukkan 8 og sæki þig«.
»Þetta vil eg gjarna«, svaraði Iíaren. »Bergljót
var líka búin að biðja mig að koma. En það er
alveg óþarfi að sækja mig. Eg get vel komið ein«.
»Eg þori ekki annað. Eg veit ekki nema að þú
læðist niður í kjallarann hjá bakaranum og sofnir
þar«, sagði ungfrú Ruud hlæjandi.
Karen hló líka. Hún var fegin því, að ungfrú
Ruud gat gert að gamni sínu, er hún minntist á
þenna tíma, sem hún sjálf skammaðist sín svo
mikið fyrir. —
f*etta gekk allt eins og í sögu. Bergljót kom,
skemmti sér vel og dáðist að hinu nýja heimili
Karenar. Síðan fóru þær báðar til ömmu og varð
hún fegin að sjá þær. Þannig leið kvöldið, þar til
ungfrú Ruud kom og sótti Karenu. (Framh.)
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
Skólabörn á ferðalagi.

FERÐALOG
»Sumarið er komið og sólin blessuð skín«. —
Börnin, sem sitja á skólabekkjunum allan veturinn,
eiga að nota einn eða tvo sólskinsdaga af sumr-
inu til að ferðast, og helzt fleiri, ef nauðsyn krefur
ekki, að þau hjálpi pabba og mömmu eitthvað
þann daginn. Enginn árstími hentar þeim betur
til ferðalaga en sumarið. Þá er auðveldast að bera
sig yfir, og ekki mun aðra tíma fleira eða fegurra
að sjá, en á sumrin.
Ferðalög hafa ákaflega holl og góð áhrif á hvern
sem er. Menn verða hressari í bragði og glaðari í
lund. Störfin á eftir verða léttari og ljúfari, og lengi
á eflir er hentugt samtals- og skemmtilegt um-
hugsunar-efni að fá i minningarsjóði ferðarinnar.
Ungu vinir, nær og fjær! Jafnaldrarnir ykkar,
sem þið sjáið þarna á myndinni, biðja kærlega að
heilsa ykkur öllum, með þeim skilaboðum, að það
sé nauðsynleg hressing að ferðast. Þau hafa félag,
sem hefir það meðal annars á stefnuskrá sinni,
að gangast fyrir einni skemmtiferð barna og ung-
linga, héðan úi sveitinni, á hverju sumri. Þetta fé-
lag heitir 'oÆskama, eins og hún vina okkar, sem
kemur með hverjum pósti. Annárs hefir þetta fé-
lag fleira fyrir stafni. Það heldur fundi, starfrækir
bókasafn, sem það sjálft stofnaði, og hefir með
höndum útsölu »Aískunnar«. Þarna á myndinni
eru litlu ferðalangarnir komnir langt fram á afrétt.
Eru þar að ríða yfir á, rétt fyrir neðan ofurlítinn
foss. Á gráa hestinum, sem er í miðri ánni, sitja
tveir kapparnir. Einn var nefnilega hestslaus, þegar
til átti að taka, en eins og þið vitið, þá dugir ekki
að drepast ráðalaus.