Æskan - 01.04.1956, Síða 4

ÆSKAN
Konungsfjölskyldan.
var fína málið, og hún var tölnð við liirðina. Félags-
mál lætur drottningin mjög til sín taka og tekur
virkan þátt í starfi ýmissa menningar- og mann-
úðarfélaga.
Konungshjónin liafa lagt sig í líma við að búa
börnum sínum sem danskast iieimili. Þau hafa
reynt að forðast að gera þeim æskudagana óeðli-
lega og þvingaða með úreltum siðvenj um, sem oft
svipta konungborin hörn þvi frjálsræði, sem barnið
þarfnast til að verða að manni. Þess vegna hafa
þau reynt að liaga lífinu eins og aðrar danskar
fjölskyldur. Fyrir nokkrum áruin sagði konung-
urinn við dönsk börn i útvarpið: „Við lifum líf-
inu eins og margir aðrir danskir foreldrar, sem
eiga þrjú fjörug og lieilbrigð börn. Okkar böm
eru óþelclc og góð, eins og þið eruð öll.“
Prinsessurnar ganga í skóla, eins og önnur dönsk
börn. Og þær njóta þar engra sérréttinda. For-
eldrar þeirra hafa beðið um, að ekkert tillit væri
tekið til þjóðfélagsstöðu þeirra.
Með viturlegu uppeldi barna sinna hafa kon-
ungshjónin sýnt skilning á vandamálum æskunnar
og kröfum nútímans. Þau frábiðja börnum sínum
forréttindi, sem flestum nútímamönnum þykja úr-
elt og mundu hafa stíað börnunum frá eðlilegum
samskiptum við jafnaldra sína úr öllum stéttum.
Hin tilvonandi drottning, Margrét krónprinsessa,
mun því vel undir samstarfið við þegna sína búin
sakir uppeldis síns og náinna kynna af dönsku
þjóðinni.
Engin þjóð er okkur Islendingum jafnnátengd
og Danir. Segja má, að Kaupmannahöfn væri
liöfuðstaður okkar um aldir. Og Höfn var jafnan
sá gluggi, sem veitti forfeðrum okkar yfirsýn yfir
hinn menntaða heim. Þar námu þeir hin marg-
víslegu fræði og kynntust nýjum siðum og háttum,
framandi menningu, sem þeir fluttu með heim og
gerðu íslenzka. Oft hefur að visu skorizt i odda,
því að „þeim verður að sinnast, sem saman eru“.
En þeir timar eru nú liðnir, og okkur ber að rækja
frændsemi við Dani sem einhverja menntuðustu
og ágætustu þjóð veraldar. Það er okkur sannur
heiður.
Friðrik konungur heimsækir ísland sem fulltrúi
Danmerkur. Eftir heimsókn sina til F'ralíklands
liaustið 1950 sagði hann: „Það erum ekki við per-
sónulega, sem þessi mikli heiður og samúð eru sýnd,
heldur landið okkar, Danmörk, það land, sem við
erum fulltrúar fyrir . .. “ Og þess vegna kvaðst
hann gleðjast hjartanlega yfir móttökunum.
Gott er til að vita, að jafnágætur maður sækir
okkur íslendinga nú heim sem fulltrúi hinnar
ágætustu þjóðar, því að
„hrísi vex
og háu grasi
vegur, er vætki treður.“
Megi blessun fvlgja samskiptum Islendinga og
frændþjóðarinnar dönsku I
V\\W\\\\\\V\VvVtVV\VVVWVWV\\V\V\\\VV\\\\V\\VVWW\W\\W\V\VWV\VVW
Vilhelmína Þórhallsdóttir (12—13);
Soffía Þórhallsdóttir (13—14); Fanney
Þórhallsdóttir (15—16); Kristrún Þór-
liallsdóttir (15—16); Ingibjörg Þór-
hallsdóttir (15—16), allar á Langhús-
uin, Fljótsdal, Norður-Múlasýslu; Berg-
ljót Þórarinsdóttir (12—13); Ingibjörg
Þórarinsdóttir (13—14), háðar á Víði-
völlum, Fljótsdal, NorSur-Múlasýslu;
Gunnar Baldvinsson (11—13), Kleif,
Fljótsdal, Norður-Múlasýslu; Metúsal-
em Jónsson (13—15), Hrafnkelsstöðum,
Fljótsdal, Norður-Múlasýslu); Zóphón-
ias Þórarinsson (11—12), Sigurður
Þórarinsson (12—13), báðir á Viðivöll-
um, Fljótsdal, Norður-Múlasýslu; Lilja
Kristjánsd. (14—16), Litla-Bæ, Hvita-
nesi, Norður-Isafjarðarsýslu; Fanney
Guðmundsdóttir (15—16), Lýtingsstöð-
um, Lýtingsstaðahreppi, Skagafjarðar-
sýslu; Ingunn Gyða Aðalsteinsdóttir
(12—14), Sólheimum, Borgarfirði
(eystra).