Æskan - 01.04.1956, Qupperneq 8

ÆSKAN
Lesendurnir
skrifa.
Álfkonan.
Ef ég mætti álfkonu, mundi ég hugsa
mér, að liún væri óskaplega fögur, með
glóbjart hár og gullspöng um ennið, í
ljósbláum silkikjól, með rautt belti og
hvítt skaut á höfðinu og í ákaflega
fallegum, gylltum skóm. Og álfkonan
segði við mig: „Ég skal gefa þér þrjár
óskir.“ Þá mundi ég óska mér, að ég
væri góð við alla, sérstaklega við þá,
sem fátækir eru, og þá, sem bágt eiga.
Önnur óskin væri sú, að ég væri dugleg
að hjálpa mömmu, og þriðja óskin væri
sú, að ég væri ávallt glöð og ánægð.
Siðan segði álfkonan mér, hvar liún
ætti heima. Hún átti heima í stórum
hól. Síðan spurði hún mig, hvort ég
vildi ekki koma inn í hólinn sinn. Auð-
vitað vildi ég það. Þá leiddi hún mig
um allan hólinn, og þá fannst mér hóll-
inn orðinn að raunverulegu húsi, og
mikið fannst mér skrautleg herbergin
hennar. Þau voru prýdd með myndum
og málverkum og ýmsu skrauti. Svo
leiddi álfkonan mig inn í eldhúsið. Það
var lika skrautlegt. Þar stóð borð á
miðju gólfi með gómsætum krásum,
svo að ég fékk vatn i munninn að hugsa
um það. Svo fékk ég að bragða á krás-
unum. Þegar því var lokið, fór álfkon-
an með mig út úr hólnum og kvaddi
mig. Síðan hvarf hún aftur inn í hólinn.
Bylgja Angantýsdóttir,
11 ára.
☆
á hana, en allt i einu sáum við, að hún
var rófulaus, og það þótti mér ieiðin-
legt.
Við fórum nú að athuga hana betur,
þá var hún ekki rófulaus, eins og ég
hélt. Hún hafði lagt rófuna með fram
hliðinni og yfir hálsinn. Líklega til að
halda á henni hita.
Svo gáfum við henni alltaf mat þarna,
og hún kom á hverjum degi til að éta.
Eitt kvöldið kom önnur mús, miklu
stærri. Ég hugsa, að það hafi verið
karlinn hennar. Hann stóð á aftur-
fótunum og þrýsti trýninu upp að rúð-
unni.
Síðan veðrið fór að batna, hafa þær
ekki látið sjá sig.
Harpa Friðjónsdóttir,
11 ára.
☆
Bókin,
Bezta bókin, sem ég hef lesið, heitir
Kristín i Mýrakoti.
Ég veit ekki, af hverju mér finnst
það, en ég held það sé af því, að Kristín
RIMERKI
Mýsnar við gluggann.
í vetur var skafl fyrir utan eldhús-
gluggann okkar. Hann náði upp á miðj-
ar rúður. Við gáfum alltaf fuglunum
á skaflinn. Einu sinni sáum við stóra
mús, sem var að borða fuglamatinn.
Það hafði snjóað yfir matinn um nótt-
ina, og þess vegna varð hún að sópa
snjónum ofan af honum, og liún skildi
eftir sig braut, eins og eftir litla jarð-
ýtu. Okkur þótti mjög gaman að horfa
44
Íþróttafrímerki eru ineða'l þeirra frí-
merkja, sem ungir safnarar sækjast
mest eftir. Nú höfum við fyrir nokkru
fengið okkar eigin iþróttafrímerki.
Fjöldi af iþróttafrímerkjum er gef-
inn út árlega í ýmsum löndum.
Af sundi og dýfingum eru nú til mörg
frímerki. Færri lönd hafa gefið út frí-
merki með myndum af glimum og ekk-
ert land af islenzkri glimu nema ís-
land sl. ár. Má vel vera, að sú útgáfa
verði til þess aðivekja nokkra athygli
á þessari þjóðariþrótt okkar. Nokkur
frimerki sýna grísk-rómverska glímu og
fjölbragðaglíinu og ein tvö svissneska
glímu, sem sagt er að svipi dálítið til
okkar glímu, að minnsta kosti glimu-
Gerist kaupendur.
Söfnun nýrra
kaupenda stendur
sem hæst.Hafið þið
athugað það, að ef
lesmál Æskunnar
væri g e f i ð út í
bókarformi, þá
myndi sú bók ekki
kosta minna en 100
krónur. Góðir vinir
Æskunnar eldri og
yngri! Við treyst-
ura enn sem fyrr ú
Btuðning ykkar. —
Munið 8 0 0 nýj a
kaupendur.
var fátæk og þurfti að berjast áfram.
Og líka af þvi að hún var svo liugrökk
og góð stúlka.
Þessa bók fékk ég i afmælisgjöf, þeg-
ar ég var níu ára gömul. Mér þykir
jafnvamt um liana, þó að hún sé ekki
ný.
Aðalheiður S. Jónsdóttir,
10 ára.
☆
tökin. Árið 1950 voru aðeins til 11 teg-
undir frímerkja í heiminum ,sem
sýndu glímur i einhverri mynd. Árið
1949 var lialdið Evrópumeistaramót i
fjölbragðaglimu. Það var í Tyrklandi.
í tilefni af því var gefin út samstæða
með fjórum merkjum með myndum af
þeirri glímu, og á þeim myndum eru
jiað tyrkneskir og sænskir glímumenn,
sem eigast við, en þær þjóðir áttu þá
beztu fjölbragðaglímumenn heimsins.
Því miður liöfuin við eklci til myndir
af þessum merkjum núna, en vera má,
að við getuin birt þær seinna, ef ein-
hverjir óska eftir því. J. Agnars.