Æskan - 01.07.1963, Side 18

ÆSKAN
Nú þekkti ég manninn. Það var annar þeirra, sem við
Murdstone höfðum heimsótt í Suffolk.
Hann lagði höndina á öxl mér og spurði, hvernig mér
gengi í skólanum.
„Hann er ekki í neinum skóla,“ sagði Murdstone. „Ég
veit ekki, hvað ég á að gera við harin. .. . Þetta er örð-
ugur strákur."
Að svo búnu sleppti ókunni maðurinn mér, og ég labb-
aði frá þeim.
Aðkomumaðurinn gisti hjá okkur um nóttina, og morg-
uninn eftir hitti ég bæði hann og Murdstone við morg-
unverðinn.
„Jæja, Davíð, ungir menn eiga að vinna, en ekki slæp-
ast og hanga í iðjuleysi,“ tók Murdstone til máls. „Nú
hefur þú fengið þó dálitla tilsögn, en það er ekki það, sem
þú þarfnast. Það, sem gerir þig að manni, er baráttan
við lífið og tilveruna."
Ég leit á hann, og mér ilaug í hug, að ég væri nú
þegar búinn að eiga við nægilega örðugleika að stríða, en
ég sagði ekki neitt.
„Þú heíur víst heyrt getið um fyrirtæki þeirra Murd-
slone & Grinbys? Herra Quinion, sem þarna situr, er
yfirmaður þess. Þeir veita nokkrum drengjum vinnu, og
þá vantar fleiri! ... Nú ferð þú með herra Quinion til
London og íærð starf við fyrirtækið! ... Þú átt sjálfur
að sjá þér fyrir fæði og vasapeningum, en húsnæði þitt
og þjónustu skal ég borga.“
Þar sem ég sá fram á, að enginn mundi taka neilt til-
lit til þess, sem ég segði, þagði ég, og daginn eftir fór
ég með herra Quinion til London.
ELLEFTI KAFLI.
Ég byrja nýtt líf.
Skrifstofan eða réttara sagt vörugeymsluhúsið, sem ég
átti að starfa í, var niðri við ána, í Blackfriars-hverfinu.
Það var gamalt, hrörlegt hús, fullt af rottum. Húsinu
fylgdi sérstakur hafnarbakki, þar sem skip voru fermd
vörum, og féll upp að honum um flóð, en um fjöru
var ekkert nema forarefja fyrir utan hann. Þarna var
fjarska sóðalegt, hvar sem litið var, og megnan óþef
lagði um allt húsið.
Murdstone & Grinby verzluðu með ýmsar vörur, en
einkum þó með drykkjarvörur. Þarna þurfti því á ógrynni
af flöskum að halda, og starf drengjanna var í því fólg-
ið, að þvo tómar flöskur og líma vörumiða á þær fullu.
Við vorum þarna alls fjórir drengir, og ég var settur
milli tveggja, sem hétu Mick og Melpap. Sá fyrrnel'ndi
sagði mér strax í óspurðum fréttum, að faðir sinn væri
ferjumaður á pramma og væri með fallega, svarta flauels-
húfu í skrúðgöngunni á aímælisdegi stjórnarskrárinnar.
íslenzltir húninéar. ^ myndinni sjáum
--------------------------nokkra félaga í Þjú'"
dansafélaginu, þar sem þeir kynna íslenzka búninga- "
Aftari röð frá vinstri: Kvenbúningur frá því um 1800 nU'ú
strompi (strompfalcli), kvenbúningur frá sama tíma me‘’11
breiðum faldi (spaðafaldi). Tveir karlmannsbúningar Þa
SviP'
verðuf■
Ljósmyndarl
þessar myIld‘r’
margt get*
mannsbarrii
Svipurinn
þegar þcin1
matinn!
190