Æskan - 01.07.1963, Síða 22

ÆSKAN
„Já, þetta er nú það, sem mennirnir kalla
hús. Ef þú vilt, getum við dvalið hérna um
tíma, til dæmis 1-2 daga, svo að þú getir
kynnzt eitthvað svolítið lifnaðarháttum
mannanna. Þá muntu verða hissa.“
En nú þótti litla lambinu bezt að segja
ekki meira fyrst um sinn. Mamman fór að
kroppa, en litla lambið virti húsið gaum-
gæfilega fyrir sér.
16.
Það var margt, sem litla lambið sá og
heyrði næsta dag. Það er svo margt, að al-
veg er ómögulegt að segja frá því öllu sam-
an hér. En það, sem vakti einna mest at-
hygli litla lambsins, var það, þegar það sá
börn vera að leika sér. Boltaleiknum hafði
það svo gaman af, að það stökk upp í loft-
ið, þegar fiðrildi flögraði yfir því, og
ímyndaði sér að það væri bolti. Og svo gam-
an hafði það af því að sjá börnin leika „síð-
asta“, að það hljóp á harða spretti til
mömmu sinnar, ýtti með hægri framlöpp'
inni við henni og sagði snöggt: „Me“, og
hljóp svo aftur burtu eins og örskot. Svo
sá litla lambið tvær litlar telpur fara í leik,
sem kallaður er „París“ og þá fór litla lamb'
ið að hoppa og dansa og snúa sér í allar átt-
ir. Mamma litla lambsins var öðru hvoru
að líta upp. Hún varð fyrst alveg hissa, þeg'
ar hún sá lætin í litla lambinu, en þegar hún
varð þess vör, að það var aðeins að leika
eftir börnunum, varð hún róleg og hélt
áfram að kroppa. —
En svo kom svo hlægilegt atvik fyrir, að
mamman gat ekki komið upp nokkru orði
fyrir kátínu. Það vildi nefnilega svo til, að
hópur af hænsnum kom í áttina til litla
lambsins, ósköp rólega og bítandi í grasið,
sem var á leið þeirra. Litla lambið virti
þessa fugla fyrir sér. Þegar það hafði virt

194