Æskan - 01.04.1986, Page 46

Bréf úr
Dalasýslu
Kæra Æska.
Eg á heima á sveitabæ sem heitir
Tunga. Hann er í Hörðudal í Dala-
sýslu. Við erum með kindur, hesta,
kýr, hund, kött og þrjá kettlinga. Það
á bráðum að lóga kettlingunum ef við
komum þeim ekki út. Ég vona að ekki
þurfi að koma til þess. Þeir eru gulir
og hvítir.
Skólinn minn er heimavistarskóli og
heitir Laugaskóli. Ég er í 8. bekk en
bróðir minn í 6. bekk. Mér finnst fé-
lagslífið alveg ágætt. Diskótek eru
haldin á þriggja vikna fresti og mynd-
bandssýningar eru oft. Svo eru oft
spilakvöld. 7. 8. 9. og 10. bekkur eru
alltaf í skólanum nema um helgar. Við
förum heim með skólabíl eftir hádegi á
föstudögum og komum aftur í skólann
á mánudagsmorgun. 1.-6. bekkir skipt-
ast á um að vera í skólanum.
Að síðustu vil ég þakka fyrir gott
blað og óska því góðs gengis í framtíð-
inni. Með bestu kveðju, Dallilja Sæm-
undsdóttir, Tungu, Hörðudal, Dala-
sýslu
Skrifið um
skautaíþróttina
Kæra Æska.
Þið mættuð skrifa eitthvað um
skautaíþróttina, þó sérstaklega ís-
knattleik. Akureyringar og Reykvík-
ingar keppa árlega í honum en fá litla
sem enga umfjöllun í fjölmiðlum.
Þakkagott blað,
Skautafrík
Svar: Þakka þér fyrir bréfið. Við
skulum taka það til athugunar að fjalla
um skautaíþróttir unglinga -en það
verður þó ekki fyrr en næsta vetur
enda komið vor.
Viðtal við Eirík
Kæra Æska.
Við erum hér tvær úr Hafnarfirði og
okkur langar til að fá viðtal við Eirík
Hauksson og helst veggmynd af hon-
um. Svo eru hér tveir brandarar:
— Þjónn! Það er fluga í súpunni
minni.
— Já, það er rétt. Áttirðu von á
hesti?
— Lítill drengur settist í stólinn hja
tannlækninum og byrjaði að öskra a
miklum krafti.
- Hvað er þetta? Ég hef ekki sn£í
þig ennþá, sagði tannlæknirinn.
— Jú, þú stendur á tánni á mér!
Oddný Ármannsdóttir og Guðrún Er*a
Sigfúsdóttir 12 ára, Hafnarfirði.
Þrír Japanar
Kæra Æska.
Ég vona að þið birtið þetta bréf. Ég
hef aldrei skrifað ykkur áður. Ég sendi
hér brandara. Hann er svona:
Einu sinni komu þrír Japanar til ís-
lands og settust hér að í skamman
tíma. Sá fyrsti fékk starf í plötubúð og
kunni ekkert að segja nema: „Ég, ég,
ég.“ Annar fékk vinnu á veitingastað
og kunni bara að segja: „Með hníf og
gaffli, með hníf og gaffli.“ Þriðji fékk
vinnu í steinverksmiðju og gat bara
sagt: „ Steinninn er bestur, steinninn
er bestur."
Eitt sinn var stolið tonni af nauta'
kjöti í verslun í miðbænum. Lögreg ‘
yfirheyrði Japanana og spurði þann
fyrstnefnda hver hefði gert þetta-
„Ég, ég, ég,“ svaraði hann uffl ha’ ^
„Og hvernig fluttuð þið kjötið útn
búðinni?" spurði þá löggan.
Með hníf oe eaffli,“ svaraði ann‘’
Þá sagði löggan:
„Þið farið allir í steininn.“
„Þá svaraði sá þriðji:
„Steinninn er bestur, steinninn er
bestur.“
Elísa B. Jóhannsdóttir 12 ára
ÆSKUPÓS T URINN
46