Æskan - 31.12.1902, Qupperneq 5

ÆSKAN.
25
„Það er alveg voðalegt, sem þú hefir
gert; en þú gerðir það ekki af iilum hvöt-
um. Aumingja skógarvörðurinn er dáinn,
og nú hefir morðinginn komisfc undan. Eg
fyrii'gef þér.“
Alla nóttina lá eg með svo sárum ekka,
að mér fanst sem brjóst mitt ætlaði að
springa. Eg hafði bakað elsku föðui' min-
um sorg. Um kvöldið og alla nóttina var
mannsöfnuður úti að leita að fanganuin.
Hann hafði komið heim til sín og talað við
konu sína, sem lá fyrir dauðanum. En
eftir það vissi enginn neitt um hann. í
þrjá daga og þrjár nætur var hans leitað,
og ioks fanst hann, þar sem hann sat efst
uppi i tré einu, hór um bil hálfá mílu frá
fangelsinu. Hann hafði setið þar nærri ali-
an tímann og var hálfdauður úr hungri og
kulda. “
„Og hvað var gert við hann?“ spurði
Tom.
„Dómararnir álitu það ósannað, að hann
hefði drepið skógarvörðinn, og var hann
þvi ekki dæmdur sem morðingi, heldur
dæmdur í 12 mánaða fangelsisvist. Þegar
hann kom út aftur, var hann orðinn allur
annar maður. Hann yfirgaf sína fyrri fé-
laga, hætti a.ð skjóta í óleyfi, hætti að drekka
og gerði alt, sem í hans valdi stóð, til að
gera vandamerm sína ánægða og hamingju-
sama. Verkið, sem eg hafði unnið i hugs-
unarleysi, bakaði föður mínurn og fleirum
inikil óþægindi; en eg hugga mig við það
enn í dag, sem veslings fanginn sagði oft
síðar, að það hafi verið vingjarnleg fram-
koma mín gagnvart honum, þegar dimmast
var í kringum hann, sem innrætti honum
þann ásetning að verða nýr og betri maður. “
„Alkohol*1 fyrir rétti,
Rétturinn er settur.
Yfirdómarinn og meðdómendurnir hafa
fcekið sér sæfc.i á dómarastólunum, íklæddir
síðum svörfcum dómarakápum.
„Alkohol," mesti glæpamaður í heimi
er færður inn og settur á sakamannabekkinn.
Svo byijar léttarathöfnin.
Yfirdómarinn spyr málaflutningsmanninn::
„Fyrir hvað er þessi herra kærður?“
Málaflutningsmaðurinn: „Hann er ákærð-
fyrir ótölulegan fjölda aíbrota, og munu’
vottar þeir, sem sfcefnt hefir verið, bera
vitni um það. Leyfist mér að leiða vottana
fram?“
Yfirdómarinn: „Já, látum oss heyra,.
hvað þeir segja um hinn ákærða. “
Vottarnir eru kallaðir fram, hver á fætur
öðrum, og þeir nema staðar í vottastólnum
á meðan þeir gefa skýrslur sínar, sem þeir
síðar staðfesta með eiði. Vér höfum skrifað
upp vitnisburði þeirra og setium þá hér.
1. vottur: „Eg sá „Alkohol11 slást og
gera upphlaup á strætum borgarinnar. Hann
var svo ólmur, að lögreglan átti fult í
fangi með að halda honum. Dað varð að
byggja fangelsi til að loka hann inni, og
fátækrahús til að sjá fyrir fjöiskyldunni,.
og þetta vaið þjóðin alt að borga.“
2. vottur: „Eg sá fangann st.ela frá góð-
um manni sjálfsáliti hans og lífsstefnu,
hann tók af honum fötin og skildi hann
eftir í aumkunarverðustu tötrum; hann
tók heilbrigði hans og vit. Áður en „Al-
kohol“ liitti hann, var hann saklaus, áreiðan-
legur og fríður sýnum; nú er hanu verri en
villidýr. “
3. vottur: „Eg hefi oft séð „Alkohol"