Æskan - 01.03.1907, Blaðsíða 2

'nt)
ÆSKAN.
Stundum sýnast háir hólar
Hlaupa á spretti ufga leiö,
Gott það þykir glööum sveini,
Gaman cr á liarðri reið.
Gaman að á á grænum bala,
Grasið fellur hestum vel,
Ilýrgast svo að hlaupin verða
Hraðari á slétlum mel.
Kemur stund að kátum sveini
Kaupstaðurinn hlasir við,
Starir hann á stóru húsin,
Stræli bein og máluð hlið.
En sú dýrð, og sjóinn sér liann,
Sögur oft er greina frá,
Skip par fyrir landi liggur,
Löng eru stög og möstrin há.
Varningur í búðum bíður,
Býzna margt er par að sjá,
Fullar hyllur stórir staflar
Standa’ í skápum til og frá.
Barnagull og gæðin mörgu
Glitra fyrir augum par,
Margt par fallegt mátti velja,
Margt sem golt og fáséð var.
Heim er síðan haldið aftur,
Hestar preyttir fara á beit,
Margt heíir drengur mömmu að segja,
Margt, sem hann í staðnum leit.
Leikur sér eins ljúft og áður,
Lækinn stýflar, býr lil sæ,
Skip á legi lætur sigla,
Listavel í sumarblæ.
Yeslings Teresa.
(Frh.). Hún laut höfði, sem vant
var, sem auðsjáanlega mundi þýða ef
maður legði það iit: »Eg veit það vel
alt saman, en mi sem stendur, verður
mér orðfátt«. Það birti samt smátt
og smátt til, lnin fór að borðinu og
drakk te sitt og borðaði smurt brauð;
en á meðan fór eg og gerði við örfa-
bogann lians Tuina. Tumi var mesti
órabelgurinn í öllum flokknum.
Nokkrum dögum eftir þetta, þálang-
aði mig svo yfirtak til þess, að láta
svipuól mína leika um lendar bans.
Einn góðan veðurdag datt þrjótnum
í bug að leika á Theresu.
Hann náði í hækjurnar hennar, gekk
bringinn í kring í herberginu, og bermdi
eftir benni, bvernig bún boppaði, og
án þess að lnigsa um bænir hennar
og kveinstafi, þá labbar bann út fyrir
dyr með þær, og heggur þær í smá-
flýsar með exi, rétt fyrir framan aug-
un á benni. Teresa sat nú agndofa
og ráðalaus inni í berberginu, og varð
nauðug að blusta á arg og þras, þess-
ara óþægu anga. Þarna sat bún vetr-
arlanga dagana eins og fangi og starði
með vonar augum út um gluggan, út
í bin inndælu trjágöng. — Þolinmæði
bennar á þessum raunastundum, snart
ekki Tom. — og það sem var enn þá
verra - beldur ekki hjarta binna
eldri.
Þetta var raunar gott fyrir það, að
(Frh.).