Æskan - 01.03.1907, Blaðsíða 4

52
Æ S K A N.
til Rutland Hall. Þetta var tréstokkur
og skrifað utan á til Terestt Ray, og
þegar hann var opnaður, þá fundust
tvær hækjur í honuni. En hvernig
voru hækjurnar. Tvö listaverk úr
skjaldböku, og' innlagðar með silfri, og
2 koddar útsaumaðir með gullvír, sem
holhendin átli að hvíla á. Það var sem
reiðarslag liefði lostið úr heiðskíru
lofti. Hver skyldi hafa senl þessi
djásn? Já, hver? Þvi valla hafði nafn
Teresu Ray, borist út fyrir hliðin á
Rutland Hall. Að lokum komust menn
að þeirri niðurstöðu, að Sir Harry,
hlyti að vera sá seki. Þarna hættist
einn nagli við í líkkistu þeirra, og eg
nöri saman höndum af kæti.
t þessu hringsóli, þá kom þeim lil
hugar að lála ekki Teresu neitt vita af
hinni dýrmætu gjöf, er henni hafði
verið færð. Þetta hæfði henni ekki,
og hefði einungis gert hana ofmentað-
arfulla. Og þarna var Teresa látin
sitja hreyfmgarlaus i herbergi barnanna,
þrátt fyrir að þessar aðdáanlegu, fall-
eg'u hækjur voru komnar til hýbýla
hennar. Kassanum og því sem í hon-
um var, var komið eitthvað burt, og
hætt að minnast á það. Eg hinkraði
við í nokkra daga, til þess að vita,
hvort þeirra betri maður ekki vaknaði,
en sú tilraun varð árangurlaus. Fugl-
inn sat enn þá á kvisli sínum, ogþað
leit ekki út fyrir að neinn góðurandi,
mundi lcoma og opna búrið fyrir hon
um, til þess hann gæti flogið út. Þarna
sat hún dag eftir dag' hjá barnfóstr-
unni, og faldaði svuntur fyrir hana,
eða stagaði sokka, en á milli þess, þá
leit hún með bænaraugum út um
gluggann og' þráði að komast út, lnin
var orðin föl og bleik, — hún saknaði
hreina loftsins. — Aldrei jagaðist hún,
aldrei kvartaði hún, hver sem i hlut
átti. —
Nú nálguðust jólin, og' lnisið stóð á
öðrum enda af tilbúningi til hátíðar-
innar, og börnin voru svo óvenju kát
yfir tilhugsuninni, með jólagildið hjá
lady Thornstone. Það stóð mikið til
í barnaherberginu, þar lágu heilar
breiður af allavega litum höndum,
nýjum fötum, alls konar vefnaðarvör-
um og smágerðu líni, svo sem netlu-
dúk og öðru þess háttar. Teresa ein
sat aðgerðarlaus, og töturlega búinn.
Smáll og sinátt hal'ði hún nógaðgera,
hún batt mittisbönd, útsaumaði hrjóst-
lista og hjó tíl rósir á skóna. Hún
var dugleg að vinna, enda hafði hún
nóg að gera. Þegar eg sá hvað vel
henni fór að silja með fangið fult af
rauðum böndum, þá fanst mér synd,
ef hún fengi ekki falleg föt, eins og
hin börnin.
Það var enginn sem spurði: »Teresa,
hvernig ætlarðu að vera húin?«, eða
þá: »Teresa, ert þú líka boðín?« Þá
datt engum í hug, að hana mundi
langa til að skemta sér eins og hitt
fólldð. Ilvert hefði hún líka átt að
fara, hækjulaus og máttlaus.
Einmitt þetta kvöld átti eg leið til
borgarinnar. Það var komið kveld,
þegar eg fór frá Rutland Hall, og fyrst