Æskan - 15.12.1908, Blaðsíða 4

100
ÆSKAN
þá meira gagn og gaman að, er dómur-
inn kemur, og geta þá sjálfir séð hvorl
rétt með farið. — Þegar eg var drengur
þá var ekki svo auðvelt sem nú, að fá
fornsögurnar, þvi þær voru i svo fárra
höndum, nú er enginn hörgull á þeim,
þar sem þær hafa verið gefnar út síðan
og eru svo ódýrar að allir geta eignast
þær. Gjörið þelta og hyrjið sem fyrst.
Fr. Friðriksson.
JÓl.
Nú týsa jól og ljós menn tendra' í ranni,
Þá lítið barn sig gleður við þá sýn,
C)g barnsins lund hjá gömlum glæðist
manni,
En gleði' og lif í hverju auga skin.
Þú undra-hátíð! enginn lýst þér getur
Þeim yndiskralti, sem þú i þér ber.
En enginn málar bjartmynd þina betur
En barnsins kinn, af gleði’ er roðna fer.
Og aldrei finst mér himinn kyssa hauðnr
Eins hjartanlega blítt og jólakveld,
Þá fyllist sælu sérhver staður auður,
Yið söng og ljós og hlýjan kærleiks-eld.
Svo komi jól og kætin vermi hjörtu
og krýni ból með himins geislakrans.
Frá konungs stól í lífsins ljósi björtu
Oss lýsi sólin milda frelsarans.
Fr. Fr.
Vitnisburður læknis.
í Frankfurt am Main dó á síðastliðnu
vori hinn nafnfrægi sáralæknir Dr.
Schmidh Mezler. Víða ílaug orðrómur
hans þegar hann árið 1888 var sóttur
til hins deyjandi keisara á Þýzkalandi,
Friðriks. Hann liefur einnig haft hinn
núverandi keisara til lækningar. Hann
var ávall mikilsmetinn hjá kirkjulýðn-
um. Eigi löngu tyrir dauða sinn sagð-
ist honum á fundi einum þannig:
»Herrar mínir! í fjörutíu ár hef ég
fengist við vísindaleg störf og hef á þeim
tíma orðið þess var að læknisfræðin
hefur — eins og hinar aðrar vfsinda-
greinar — breytt alveg aðferðum sinum
á síðustu 20 árum. Hvernig er það þá
unnt að fullyrða, að veruleg og eðlileg
mótsetning eigi sér slað milli trúarinnur,
er hvilir á óumbreytanlegum grundvelli,
enda þótt tíminn breyti ytra búningnum
nokkuð, og þekkingar, sem aðallega þró-
ast fyrir ágiskanir og stöðugl endurnj'-
aðar tilraunir?«
Dr. Schmidh-Mezler var persónulega
guðhræddur maður, sem stöðugt leitaði
sér kraftar og huggunar í bæn til guðs.
Einu ári áður en hann dó sagði hann
við sálusorgara sinn, að hann vissi að
hann ætti skamt eftir ólifað; hann ætlaði