Æskan - 01.11.1912, Qupperneq 2

82
Æ S K A N.
(Framli.)
Það gerðist margt merkilegt í lilla
kofanum hans Aðólfs Vendelíns á þess-
um sama degi. Gústaf liatði verið að
segja Aðólf og börnunum langa sögu
af jiví, hvernig menn héldu jólin í
átthögum hans, og þau hlustuðu á sög-
una alveg frá sér numin og langaði
nú ekki lilið til að halda þau eins hjá
sér, svona hið ytra. Barnið í Betle-
hem var að sjálfsögðu kjarni háliðar-
innar; það elskuðu menn. Og þær
voru ekki fáar hænirnar af barnavör-
um, sem stigið höíðu upp til Guðs á
liðinni jólaföstu, og ekki fáir jólasálm-
arnir, sem búið var að svngja.
Pegar Gústal' var nú búinn að segja
frá hinum ylri hátíðabrigðum á jól-
unum, þá tók Aðólf að segja frá hin-
um sifagra jólahoðskap með látlausum
og einföldum orðum, eins og honum
var lagið, og úllista fyrir þeim þann
guðlega sannleika, að svo elskaði Guð
beiniinn og oss alla, að hann sendi
oss sinn eingetinn son. Börnin blust-
uðu á með allri lotningu. Gústaf lá
oftast nær hljóður og hugsandi í rúmi
sinu, og húsmóðirin gat ekki lýst því,
hvað hún var nú sæl og glöð í anda.
Alt var friði sveipað, sælum Guðs friði.
Gústaf sendi nú börnin út i skóg,
til að tína sér steina, börk, mosa og
grenihrislur. Á hillu, sem var fyrir
ofán rúmið hans, var búin til ofurlítil
jata og í kringum bana eftirmynd af
fögru og frjóu landslagi, og vatn var
þar sett og kerti. En það vantaði, sem
mestu varðaði, og það voru myndirnar.
En læknirinn hans góði kunni ráð,
og einu sinni dró liann böggul upp úr
töskusinni; í honum var fjöldi hjarð-
manna og Jósef og María og barnið;
þar voru líka uxar og asnar. Þessar
myndir faldi Gústaf fyrir öllum þang-
að til hátíðin rynni upp. Nú af þvi
að jatan stóð við rúmið hans, þá varð
hann að fá að setja upp myndirnar,
en þó ekki fyr en búið væri að kveikja
á jólatrénu, sem sum af elzlu bornun-
um hölðu sótt út í skóg, þar sem greni-
trén voru hundruðum saman. Hann
halði skreytt það með mislitum pappír,
hnetum og kertum.
ó, hvaÖ þetta hlaut að verða yndis-
legt jólakvöld! Aðólf var fullur kyr-
látrar gleði, en hjá systkinum hans var
hún lilið eitt háværari. .Tólagjöfunum
átti ekki að útbýta fyr en klukkan væri
hálfgengin sjö. Jólaguðsþjónusta var
baldin í kirkjunni kl. 5; þangað var
hálftima gangur og allir fóru, sem
gengið gátu. Gústaf var aleinn eftir
heima. Það varð dimt, en hann vildi
ekki kveikja á kertinu, sem sett hatði