Æskan - 01.12.1912, Blaðsíða 5

Æ S K A N.
93
wÞað er lil herra Aðólfs Yendelíns.
Utanáskriftin er fullgreinileg«.
Aðólf skaut skelk í bringu. »Til min?«
Tíli tók við bréfinu, leil til Aðólts
með spyrjandi augnaráði, braut inn-
siglið og hélt svo bréfinu fyrir augun-
um á Aðólf, en hann las það og las
upp aftur.
»Nei, aldrei hefi ég nú heyrl annað
eins!« hrópaði hann upp yfir sig.
»Hvað er það?« hrópuðu nú allir í
einu hljóði. Aðólf þagði, en Gústaf
þreif bréfið og hrópaði upp himinlif-
andi glaður: »Heyr! heyr! Iíeisarinn
hefir ekki nema veitt honum Aðólf
300 króna lifeyri á ári meðan hann lifir.
Ó, Aðólf, þú góði drengur, gleðstu nú!
Þú áttir fyrir því, og ég veit, að keis-
arinn ann þér þess vel. En hvað það
var inndælt, að þú skyldir einmitt fá
að vita þetta nú í kvöld«.
Aðólf var ekki búinn að ná sér enn
eftir geðshræringuna, en að lokum
sagði hann: »Ó, ég hefi nú alt af verið
að hugsa um það, að hann hefði vel
getað keypt eina mynd hjá mér. En
liann hefir þá hugsað fyrir mér á
þennan hátt. Hvernig á ég nú að
þakka honum það?«
Móðir hans leit til hans og þóttist
nú vaxa af þvi meira en nokkurn tíma
áður, að hún skyldi eiga liann fyrir
son. Ekki nema það þó, að keisar-
inn sjálfur halði tekið eftir honum;
hún áleit, að hans hátign hefði hlotið
að finnast mikið til um hann. En
Aðólf sagði: »Að því er sjálfan mig
snertir, þá get ég vel unnið fyrir mér,
en ég gleðst vegna systkinanna minna.
Ó, hvernig get ég fullþakkað Guði og
mönnum? Allir eru mér svo undur-
góðir!«
Hann sagði ekki meira, en í hjarla
hans ómuðu þessi orð án atláts: »Ég
á ekki skilið þá miskunn, sem Guð
hefir auðsýnt mér«.
Voru þeir nú allir komnir á kaldri
vetrarnóttunni, englarnir með liljurnar
og rósirnar, sem hann var einu sinni
að dreyma?
Jólahátíð, jólakerti og jólaljós líða
undir lok, en það, sem þá er sáð, ber
áreiðanlega ávöxt.
Tíli og kona hans vildu ekki fara
frá syni sínum og þeim var líka nauð-
ugt að skilja við Aðólf. Gústaf mátti
vera þarna kyr, þó að hann kæmist á
skrið, því að hann var búinn að fá
verk að vinna, og svo sagði læknirinn
líka, að loflið upp til fjallanna væri
heilnæmt fyrir hann. Foreldrar lians
lóku lika eftir þvi, að loftið hafði góð
áhrif á þau, og ekki að eins loftið yfir
Alpafjöllunum, heldur og loftið, sem
streymir frá háfjöllunum himnesku,
þaðan sem hjálpin kemur.
Tíli kaupmaður seldi nú verzlun
sina, því að hann haíði lengi þráð að
búa í kyrð og næði, og keypti sé.r lítið
hús rétt hjá baðstaðnum. Gústaf fluttist
þangað og gekk við hækjur og rældi
starf silt af kappi. Aðólf er eins og
barn á heimilinu, hann kemur til þeirra
hjóna tvisvar i viku, til þess að fá til-
sögn hjá Gústaf i landlags-teikningu.
Þeir, sem nú ferðast um þessar slóðir,
geta fengið keyptar myndir af fjöllum
og dölum, sem Aðólf hefir dregið með