Æskan - 01.01.1928, Blaðsíða 4

‘>
ÆSKAN
Ná kalla nýjársklukkúr,
komið, börnin góð,
og færum föður Ijóssins
fáein þakkarljóð.
Hann gaf oss sól og sumar,
söng og fuglahljóm,
Ijúfar Ijósar nætar,
lóukvak og blóm:
Himinstjörnu heiðið,
haustsins litagnótt,
og norðurljósa-leiftrin,
þí'i lengdist vetrarnótt.
Og þegar húm og helja
huldu foldarból,
af gæsku sinni gaf hann
hin geislabjörtu jól.
Nú er nýtt ár runnið,
að nýju, börnin góð.
0, látum líf vort verða
til tjóssins þakkaróð.
M. ./.
o o
O ^ . O
o
o
o
o
o
'afipnaF.
Eftir Jakob Jónsson frá Gunnarsstöðum.
o
o
o
o
o
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO000000
Litlu systkinin á Hóli ljeku sjer að
því að hlaða snjókerlingu.
„Ó, gaman“, sagði Nonni. „Á eftir
hendum við í hana snjókúlum".
„Æ, nei“, sagði Árni. „Það skulum
við ekki gera, því að það eru bráðum
komin jólin. Við skulum heldur gefa
henni eina köku og láta kerlinguna
standa með hana í munninum".
„Ha! ha! ekki borðar snjókerlingin
köku“, sagði Nonni og henti kúlu, en
hæfði ekki.
„Hentu ekki, Nonni minn“, sagði
Árni. „Það er sagt, að vóndu strák-
arnir hendi snjókúlum í fólkið á göt-
um i Reykjavík, og það er voða Ijótt.
Heyrðu, Nonni, við getum bara látið
sem svo, að kerlingin sje að borða
kökuna".
„Nei-ji, nú veit jeg! Við skulum láta
kerlinguna gefa litlu fuglunum kök-
una í jólagjöf“.
Þetta þótti Stínu litlu heillaráð og
sagðisl ætla að baka kökuna sjálf.
„Komið þið nú inn, börnin góð“,
kallaði mamma. „Hann pabbi ykkar er
kominn úr Reykjavík og er vísl með
eitthvað fallegt í töskunni sinni“.
Litlu andlitin ljómuðu öll af gleði.
„Kominn úr Reykjavík! — Jóla-
gjafir!“
„Ó! ó! jeg skal verða fljótastur”.
„Nei — jeg“, sagði Stína. „Hann er
með silkisokka og stígvjel handa mjer“.
Árni var stiltastur. Hann verkaði
vandlega af sjer snjóinn, þurkaði hleyt-
una af skónum og tók ofan húí'una.
Síðan gekk hann inn í stofu til pabba
síns.
Pabbi kysli litlu börnin sín, strauk