Æskan - 01.06.1928, Blaðsíða 5

Æ S K A N
45
„Jú, og jeg er þjer þakk-
látur fyrir. að þú gjörðir
þetla fyrir mig. — Sjerðu
hvíta húsið þarna? Þar býr gömul geð-
stirð kerling. Hún vill fá blaðið inn i
stofu til sin, en annarstaðar má láta
þau í póstkassann við dyrnar. Þetta
koslar mig 10 skref á hverju kvöldi, og
það er alls ekki svo lítið“.
„Þegar þú kemur í sveitina, lætur þú
J)ig ekki nnina um hver tíu skrefin,
hugsa jeg“, sagði Jens lilli hlægjandi.
„Hvar er svo næsta hús?“
„Það er rauða, fallega liúsið þarna.
— Jeg sje annars, að þú hefir aldrei
l)orið út blöð fyrri, því að annars sæir
þú, að 10 skref á hverju kvöldi er löng
leið eftir heilt ár. — Það lærist fljótt
að fara beint, — klifra yfir girðingar
og stelast yfir grasbletti“.
sjcrð, að hjer hefur verið gcngið áður“.
Jens litla fanst þetta saint sem áður
ekki rjett, og um kvöldið spurði hann
mönimu sína ráða. Hún lagði ríkt á við
hann að láta ekki aðra drengi koma
sjer lil að gjöra neitt, sem honum sjálf-
um fyndist ekki rjett.
Daginn eftir bar Jens einn út blöðin.
Hann gætti þess vandlega að fara alt af
gangstigana, þótt hann þyrfti að fara
króka og blaðapokinn væri þungur á
öxlinni. Hann hafði nauman tíma og
varð því að hlaupa í einum spretti. Sið-
asta húsið stóð eitt sjer uppi á dálitilli
hæð. Þegar hann kom þangað. stóð
húsráðandinn á tröppunum og beið
eftir blaðinu. Jens liraðaði sjer enn
Litli blaðadrengurinn.
Sagan gerist i stórborg erlendis. Tveir
drengir gengu eftir óhreinum og sóða-
leguin götunum í útjaðri borgarinnar.
Annar hjelt á stórum blaðabunka undir
hendinni, en hinn var með dálitla vasa-
bók og merkti við nöfn kaupendanna,
jafnótt og þeir fengu blöðin.
„Þú hefir þá ekki fengið neina at-
vinnu ennþá, Jens“, sagði Jakob — svo
hjet hinn drengurinn.
„Nei, og einmitt þess vegna
hel'i jeg boðist til að bera út
blöðin fyrir ])ig þennan hálfa
mánuð. Hlakkar þú annars ekki
til sumarleyfisins?“
Um lcið og liann sagði þetta, hljóp
hann yfir yndislega grasflöt framan við
húsið. Jens fór hikandi á eftir.
„Jakob!“ kallaði hann, „það er ljótt
að troða niður grasið; ekki mundum
við vilja það, ef við ættum flötina“.
„Uss! Þetta gjöra allir, hversvegna
skyldum við þá ekki gjöra það líka? Þú