Kyndill - 01.04.1943, Síða 8
Síðasta grein Gunnars Vagnssonar um
Rlþjóðasambönðin
og klofning uerkalýðshreyfingariunar
Þær byggjast á því fyrst og fremst, að
kommúnistaflokkarnir verði að vera við
því búnir að gera byltingu og miða starf
sitt við það. Þess vegna sé fyrsta skilyrðið
að útiloka frá Komintern alla umbóta-
menn, svo og þá, sem standi milli þeirra
og byltingamanna.
Stofnun Komintern var upphafið að
klofningu verkalýðssamtakanna bæði inn-
an hvers lands og á alþjóðlegum vettvangi.
Að vísu var hún þá þegar klofin, þar sem
alls staðar höfðu komið upp tvær ósam-
rýmanlegar stefnur. En sundrungin var
með stofnun þess skipulagsbundin. Form-
lega voru flokkarnir þó ekki klofnaðir,
nýir kommúnista- og jafnaðarmannaflokk-
ar höfðu enn ekki verið myndaðir, en nú
var farið að gera það. Og það mál, sem
flokkarnir nú klofnuðu um, var afstaðan
til Komintern. Það var háð áköf barátta
um Moskvagreinarnar í þeim flokkum,
menn. Þau eiga að ganga með hreina
flibba, þau eiga að verða kennarar, prest-
ar eða að minnsta kosti skrifstofufólk.
Þau eiga ekki að vera óhrein um hendurn-
ar og með svartar neglur! Þetta hafði verið
hin sífellda lexía hennar.
Tómas Bergkvist hló háðslega. Öðru
hvoru stanzaði hann á miðri gangstéttinni
án þess að vita af því, Fólk ýtti við hon-
um, og fyrst er hann sá reiðileg andlitin,
mundi hann, að hann var á leið heim.
Hann æsti sig upp. Hatrið brann í uhga
hans, og þó streymdu minningarnar um
sem enn höfðu ekki gengið í 3. alþjóða-
sambandið, Komintern, og nú urðu þeir
að velja milli þess og annars alþjóðasam-
bandsins. Ekki bætti það úr, að sum skil-
yrðin brutu víða algerlega í bág við ríkj-
andi hefð, og virtist í mörgum löndum lítt
framkvæmanleg. Varð því baráttan um
þær enn harðari. Skilyrðin urðu eflaust
til þess að hrinda þeim, sem áður höfðu
hallast að Komintern, burt frá því. Klofn-
ingur fór ekki alls staðar fram með sama
hætti. í nokkrum löndum náði byltingar-
armurinn meirihluta, í öðrum varð hann
undir og klauf sig út úr. Nokkrir flokkar
urðu eftir og stofnuðu með sér nýtt sam-
band.
Jafnframt þessu tók þingið í Genf á-
kveðna afstöðu gegn baráttuaðferðum
kommúnista. Það lýsti sig fylgjandi frið-
samlegri viðreisn landanna, sem styrjöldin
hafði lagt í rústir. Þess vegna lýsti það
fortíðina fram í vitund hans. Hann hugs-
aði um mörgu starfsárin, sem hann hafði
eytt í skógunum og fjöllunum í Brezku
Columbia. Þessi fjórtán ár höfðu verið
löng, tærandi einvera. Innst í hjarta hans
hafði þráin eftir heimilinu og börnunum
grafið um sig eins og ólæknandi sjúkdóm-
ur og stundum hafði hann grátið af sárs-
auka. Hann kvaldist af söknuði, svo að
hann var orðinn einmana maður, sem lifði
í minningunum og voninni um að sjá börn-
in aftur.
(Niðurlag í næsta blaði).
KYNDILL
6