Afturelding - 01.07.1943, Qupperneq 11

AFTURELDING
47
Rakapokinn.
Sá var siður í sveit hverri í landi hér, meðan hey
var bundið í reipi, að taka heytuggur, sem afgangs
urðu og ekki komust í reipin, og láta þær í poka.
Pannig varð rakapokinn til. En þessi rakapoki get-
ur átt rétt á sér undir fleiri kringumstæðum. Hér að
framan í hlaðinu er lýsing af sumarmótinu á Akur-
eyri. Nokkrar heytuggur urðu þá eftir, sem ekki
komust 1 reipin. Við gerum því eins og íslenzki
sveitabóndinn — við tökum þær í rakapokann held-
ur en að fleygja þeim.
FYRIR 10 ÁRUM. Á fyrstu kvöldsamkomunni á
Akureyri, vakti Eric Ericson athygli á því, að fyrir
10 árum hefði liann komið til Akureyrar í fyrsta
fiinni og haft samkomur þar. Þá liefði enginn hvíta-
sunnusöfnuður verið þar og enginn hvítasunnumað-
ur, svo langt sem hann vissi. Svipað var á öðrum
stöðum í landinu, þegar lítill liópur í Vestmanna-
eyjum er frádreginn, og einstaka vinir, hér og þar,
sem stóðu trúir á varðberginu.
Nú höfum við sumarmót hér á Akureyri í fyrsta
sinni, og þá ganga liér um meira en hundrað livíta-
sunnumenn, sagði hróðir Ericson. Og það sem hezt
er, að langmesti hluti j)eirra er ungt fólk, sem á allt
lífið og starfið fyrir framan sig. Ræðumaður lét því
skína í það, að það væri bjartari útsýn frá þessu
fyrsta sumarmóti á Akureyri, heldur en fyrstu komu
sinni þangað, fyrir 10 árum síðan. Og ])að geta all-
ir orðið sammála um. Hvað mun svo verða eftir
næstu 10 ár, ef allir gera skyldu sína?
þeim í framkvæmd. Athafnirnar eru eins og snjó-
boltinn scm veltur niður fannþakta fjallshlíðina.
Ilann getur verið svo undur lítill í byrjun, en
svo hleður hann utan á sig meir og meir, unz
hann sprengir alla fannbreiðuna fram í ægilegt
snjóflóð. óyfirvegað verk, óyfirveguð ákvörðun,
hefir oft orðið ti'eini æfilangrar sorgar.
Mennirnir æða út í daginn og tala og breyta
án dýpri íhugunar. Þess vegna endar dagurinn
oft fyrir þeim ineð sorg og sjálfásökunum. Þeir
höfðu ekki tíma til yfirvegunar. En þeir fá tíma
til að iðrast og syrgja.
Yfirvegaðu orð þín og athafnir. Yfirvegaðu
þær í kyrrð frammi fyrir augliti Drottins. Þar
lærist okkur að greina rétt frá röngu, og þar fá-
um við kraft til að tala og breyta rétt. Þann dag,
sem við byrjum með yfirvegun og bæn, endum
við með friði og þakkargjörð.
ÍSLAND I SÝN. Guðbjörg Guðjónsdóttir, kona
Jónasar trúhoða Jakobsonar, sagði eitt sinn frá því á
samkomu, að þegar liún hafði verið nýfrelsuð, fyrir
10 árum, og þá ung stúlka fyrir innan tvítugt, hefði
hún séð sýn, er liafði mikil álirif á hanaj Húu sá
stórar dyr, sem lokaðar voru með stórum og mörg-
um slagbröndum. Innan við dyrnar veit liún af ls-
landi. En hún vissi líka, að engiim gat opnað þessar
dyr nema Guð. Þegar liún liafði liorft nokkra stund
á dyrnar, opnast þær allt í einu af Guðs liendi, fannst
henni. Þá blasir við sjónum hennar íslenzkt lands-
lag: Fjöll og dalir, fossar, ár og lækir, græn tún og
grónir liagar. Hún gengur þegar inn um dymar og
margt fólk annað, og J)að dreifir sér víðsvegar um
landið. Þá hvarf sýnin. Þanuig var J)að í raunvera-
leikanum fyrir 10 árum, sagði systirin. ísland var
lokað fyrir hvítasunuuboðskapnum. En þá opnaði
Guð dyrnar og scndi út marga verkamenn, íslenzka
og erlenda.
FÖRIN AÐ KRISTNESHÆLI. Ákveðið hafði ver-
ið að fá leyfi lijá yfý'hjúkruiiarkouu hælisins til þess
að lieimsækja sjúklingana og spila, syngja og vitna
fyrir þeim um Drottinn okkar og Frelsara. Var þetta
auðsótt mál hjá lienni og lækninum, svo einn dag-
inn tókum við okkur á leigu bíla og fóram þangað
um 40 manns. Veður var hið bezta, eins og alla daga
mótsins. Þegar við komum var rýmt til og samkom-
an lialdin. Má með sanni segja að bæði hjúkrunar-
fólk og sjúklingar tóku okkur prýðilega og sýndu
okkur liina inestu kurteisi. Einng var komið fyrir
hljóðnema, sem flutti orðið út til hinna, sem ekki
vora færir um að koma inn í áheyrendasalinn. Var
sungið og spilað og vitnað uin Drottinn, meðan tími
vannst til. Sérstaklega voru tvö systkin, sem vitnuðu
og höfðu bæði legið undir einmitt sama sjúkdómi,
sem Jiessir meðbræður og syslur lágu undir, svo að
þar af leiðandi gátu þau svo vel sett sig inn í kjör
þessa fólks og bent þeim á þann, sem leið og dó
okkar vegna og liefir gefið okkur fyrirlieitin í Guðs
orði, sem tilheyra þeim, sem gjörg sínar sakir upp
og fá hreinsun í blóði Krists. Margir aðrir komu fram
með vitnisburðum uin frelsið í lvristi og friðinn, sem
hver sá öðlast, sem kemur til Jesú i hreinni og inni-
legri trú. Allir hlustuðu með eftirtekt, og trúum við
])ví, að þetta litla sáðkorn, sem sáð var þarna á tæp-
um 2 klukku8tunduin, hafi fallið í gljúpan jarðveg
og fái um síðir að bera ávöxt. Og er ]>að okkar bæn
fyrir þessum stað, að þeir, sem þar dvelja, og liafa
orðið fyrir Jjeirri sorg að fá þennan sjúkdómskross
á sínar herðar, að þeir mættu finna hvíld fyrir sál
sína í hinum heilnæmu frelsislindum Jesú Krists, og
að þeir mættu fá innilega }>rá til að nota náðartíma
sinn á réttan hátt sér til varanlegrar blessunar og Hon-
um til dýrðar, sem segir: „Komið til mín, allir þér,