Barnablaðið - 01.12.1897, Blaðsíða 4

2
sem föng eru til. Allar íslen/.kar mæður,
:sem nokkur efni hafa til að kaupa handa
börnum slnum citthvað að lesa, ættu að
kaupa Barnabladid eitt ár til reynslu. Jeg
skal gjöra mitt til, að þær iðri þess ekki.
Fái Barnabladid marga kaupendur og
hylli litlu lesendanna, mun það sjá sjer fært
nð stækka áður cn langt líður.
I.æt jeg svo Barnab/adid frá mjer fara
með óskum gleðilegra jóla og góðs árs til
allra, sjerstaklega kaupenda þess og vina.
Reykjavík, 28. nóvcmber 1897.
Virðingatfyllst.
Bríet Bjarnbjeðinsdóttir.
Aumingja Leó.
(Þýtt).
fólin voru.komin, Börnin höfðu lengi
talað urn þau og hlakkað til þeirra,
og talið dagana þangað til þau kæmu.
Og nú var aðfangadagurinn loksins kominn.
En þó var enn þá vel bjart, svo.þau máttu
ekki kveykja nærri strax, og ekki fara að
klæða sig í sparifötin. Eldri systkinin voru
hingað og þangað að snúast, og sum að
pukra með jólagjafir handa mömmu og
pabba. En Gerða litla var svo lítil, bara
4 ára, svo hún mátti til að vera inni 1 stof-
unni eða frammi í eldhúsinu hjá mömmu
og stúlkunum. Engin komst til að leika
við hana.
Það varð auðvitað grátur og leiðindi í
Gerðu, að mega ekki vera úti með systkin-
um sínum. En hún huggaðist þó vonum
bráðar, þegar mamma gaf henni eitt epli
og fáeinar fíkjur, og svo fjekk hún að elta
mömmu fram í eldhúsið, og sitja uppi á
eldhúsborðinu hjá henni og horfa á, hvern-
ig hún fór að því að búa til jólaköku með
rúsínum 1, og hvað kleinurnar Voru fínar
og fallegar, þegar búið var að skera þær
með kleinujárninu og snúa þeim við. En
þó var bezt að mega borða þær, þegar bú-
ið var að sjóða þær í flotinu í pottinum.
Þetta þótti Gerðu óttalega gaman. Svo fór
hún inn í húsið stúlknanna. Þar var Lína
að sljetta Ijósleiia kjóla, sem telpurnar áttu
að vera í um kveldið.
Gerða skreið upp í gluggann hjá borð-
inu, sem verið var að sljetta kjólana á.
Henni þótti gaman að horfa á; það var
líka svo ógn hlýtt og notalegt þar inni.
Svo fór hún að spyrja um ýmislegt:
„Verða allar telpur að vera í hvítum
kjólum með rauðum silkiborðum á jóla-
nóttina ?“
„Nei, ]>ær geta verið 1 öðru vísi kjólum,
ef þeir eru fallegir".
„Já, en þeir verða víst að vera ósköp
fallegir".
»Ja — á«.
»Fá þær engar jólagjafir ef þær eru
ekki í ósköp fallegum kjólum ?«
»Nei«, sagði Llna. Hún tók ekki eftir,
hvað Gerða sagði, því hún var 1 óða önn
að sljetta blúndu, sem var neðan á kjóln-
um, og það varð hún að gjöra gætilega.
En Gerða var alltaf mcð þessar spurningar,
svo maður varð bara ruglaður að hlusta á
hana.
Gerða hugsaði sig um stundarkorn.
»Já, en ef einhver á engan fallegan
kjól, fær hún þá enga jólagjöf, og bara leið-
inlega jólanóttr«
»Já, það getur vel verið«, sagði Lína.
Járnið var nú orðið kalt, og Lína fór
fram með það. En Gerða horfði út um
gluggan ofan í garðinn, þar sem piltarnir
voru að gjöra ýmislegt. Þar voru líka tóm-
ar tunnur og ýmislegt fleira af skrani, sem
gott var að fela sig 1. En mest gaman
þótti Gerðu að skríða inn í tómu tunnurn-
ar. Þar fundu systkinin hennar hana ekki.
— Þar var lfka hunda kofinn, þar sem
hann Leó var bundinn inni. Hann var
óttalega stór og loðinn, svartur hundur.
Börnin Ijeku sjer við hann eins og þau
vildu; hann gjörði þeim aldrei neitt, en
rauk upp með urri og ólátum, og ætlaði að
bíta ókunnuga, ef þeir komu nálægt honum.
Nú kom Lína inn aftur.
„Ætli Leó leiðist á jólanóttina?"