Barnablaðið - 01.04.1900, Blaðsíða 1

3. ár.
IteykjaTÍk, apríl—maí 1900.
Nr. 4-5.
Eftir Z. Topelius. /
ÍÐIÐ!“ — sagði blessað vorið —
„bíðið við, nú kem ég senn.
Hrím ég lief á h'öfði borið,
hárið er ei þiðnað enn.
TJpp úr værri vetrarmjöll
vöknuð er ég snjóug öll;
bráðum skal ég beina sporin;
biðið mín því, góðir menn!
Ég lief bundna báða arma,
bíðið þar til lclœdd ég er;
lauga hlýt ég háls og livarma,
hárið slá frá augum mér;
síðan fáein blóm ég bind,
baða mig í tærri lind.
Burt með skran og gamla garma!
Gólfið þvœ ég hreinna’ en gler.
Bíðið mín, svo missi’ ei vitið;
máta verð ég nýjan kjól;
pilsið mitt er bilað, bitið,
beltið eins og snúin ól;
trosnuð eru tröfin fm,
týnd er græna skikkjan mín,
sokkabandið brunnið, slitið;
blygðast hlýt ég, fagra sól!
Nú er eftir annað stærra:
upp ég stekk á himinský!
horfi á grasið hýung smœrra,
hlusta' á klið og vatnagný;
lieyri Ijúfa lœvirkjann
lofa’ og prísa skaparann.
Skoðið, augu, liærra, hærra
liiminbláa hvolfið í!
Eg kem aftur! Biddu, bára,
bíddu, dalur, lilíð og mörk,
bíddu, tún með brunnmn skára,
bíddu, gamla skógarbjörk;
biddu, jifilbrehha rjóð,
bíddu, gil með hvannastóð,
burtu relt ég lcalda Kára,
kvíðið engu, börnin góð.
Vitið, blessuð börnin smáu,
barn er ég í lund sem þér,
verð sem þið að lúta’ að lágu,
læra margt og herða’ að mér.
Sjá, nú kem ég frjáls ogfrl,
fógur, ung og sterk og lilý;
kveðið Ijóssins kvœðin háu. —
Kveðju guðs ég öllum ber!“
cfocluunoooH-.
Ejómcilmd kóngsdóttir.
(Pýtt).
(Framh).
SYRST var tveimur kömim otað sam-
an. Þeir rifu fjaðrirnar hvor af
öðrum og mörgum þótti það mjög góð
skemtun, en Ljómalind kóngsdóttir fanst
fátt til þess, og þótti það alls ekki gaman.
Svo var sýndur skrítinn bardagi á milli
villikattar og sæarnar, sem annar væng-
urinn kafði verið kliptur af, svo að kann