Morgunblaðið - 03.08.1960, Síða 8

8
MORGVNBlAÐIÐ
Miðvikudagur 3. ágúst 1960
— Margt getur skeð í
Merkurferðum,
Maria, María,
var sungið í öllum langferða-
bilunum, sem streymdm upp í
Þórsmörk seinni hluta laugar-
dags sl. Verzlunarmannahelg-
in var framundan og hátt á 2.
þús. ferðamanna hugsuðu með
tilhlökkun til þeirra fridaga,
sem þeir ætluðu að eyða á hin
um fagra stað. Og þótt bíll bil-
aði smávegis við og við á leið-
inni uppeftir eða tefðíst af öðr
um sökum, var haldið áfram
að syngja, og á leiðarenda kom
ust allir heilir a& höldnu að
lokum.
★
Þórsmörkin og umhverfi
hennar er ákaflega stórbrot-
inn staður og af mörgum tal-
inn einn fegursti staður lands-
ins. Skiptast á jöklar, beljandi
jökulfljót, skriðurunnin fjölí;
grjót, iðjagrænn skógur og
gróður. Yfir helgina sýndi
Þórsmörkin sína björtustu
hlið, þar var steikjandi sólskin j
og ein stutt, hlý hitaskúr.
Fólkið, sem gisti Þórsmörk-
ina að þessu sinni hafði aðset-
ur á tveimur stöðum, í Húsa-
dal og í Langadal. í Langadal
hefur Ferðafélag ísland sitt
stærsta sæluhús og ræður þar
ríkjum 6—7 vikur sumarsins
Jóhannes skáld úr Kötlum og
kona hans Hróðný Einarsdótt-
ir. Hjá þeim dvaldi blaðakona
Morgunblaðsins í bezta yfir-
læti þessa helgi, þangað köm-
in til að fylgjast með og kynn-
ast lífinu í Þórsmörk.
Um það hefur verið rætt,
að hvergi sé verandi yfir verzl-
unarmannahelgina sökum
drykkjuskapar og óláta ungl-
inga. Æskufólk Reykjavíkur
sækir mikið til Þórsmerkur
þessa daga og tjaldaði það í
einum hnapp í Húsadal, sem
er lítill dalur, klæddur birki-
skógi. Þar var þeirra ríki. Tutt
ugu mín. gang frá þeim
stað liggur Langidalur þar
sem „rólega“ fólkið hélt sig,
þ.e.a.s. þeir sem í Þórsmörkina
voru komnir til að njóta úti-
lífsins. Nokkur flutningur var
á milli staðanna; þeir sem
fannst of dauft í
tóku sig upp og flui
Húsadal og öfugt.
★
Um kvöldið safnaðist unga
fólkið saman á flötinni í Húsa-
dal og steig þar dans við und-
irleik harmonikkuspilara. Úr
tjöldunum mátti heyra gítar-
leik og söng og einnig heyrð-
ist í stöku ferðaútvarpi.
Drykkjuskapur unglinga var
mjög áberandi, einstaka menn
voru nokkuð háværir, létu
mikið á sér bera og þóttust
vera stórir karlar. Enn aðrir
Hópurinn flatmagaði í brekku undir stórum steini og sleikti sólina.
Morguninn eftir, þegar við
gengum um sama svæði, voru
flestir komnir á kreik. Flestir
lágu í sólbaði fyrir utan tjöld
sín, aðrir voru að sköla af sér
í einhverjufn læknum, enn
aðrir höfðu tekið upp prímus
Úr gönguferð inn að Stórenda. — Það getur verið erfitt að
klöngrast yfir steina og sprungur í Mörkinni.
voru í hringleik og viða mátti
sjá pilt og stúlku pískra undir
runna eða leiðast hönd í hönd
um svæðið.
og sýsluðu við matseld. Menn
voru að ræðast við um at-
burði kvöldsins. Sagðist einum
svo frá, að soðið hefði á sér

um 8-leytið; annar lýsti af
miklu fjöri knattspyrnukapp-
leik millj drukkinna pilta og
þunnra, og sigruðu hinir fyrr-
nefndu. Við hittum nokkrar
stúlkur, flestar úr verzlunar-
stétt í lillarauðu jöklatjaldi
og höfðu þær skýrt rjóðrið
Villingarjóður. Var þetta í
annað sinn, sem þær gistu
Þórsmörkina og voru ákveðn-
ar í að koma hingað aftur.
Einnig flatmagaði stór hópur
í brekku undir stórri klppp og
sleikti sólina. Annar hópur lá
heldur stúrinn í grasinu
skammt frá, enda hafðj nýja
uppblásna tjaldið þeirra
sprungið ofan af þeim og voru
þau húsnæðislaus í bili.
★
Ferðafélag íslands fór í
nokkrar skipulagðar göngu-
ferðir með fólk sitt yfir Mörk-
ina og stjórnuðu fararstjórarn
ir fjórir, þeir Lárus Ottesen,
Stefán Nikulásson, Óttar Kjart
ansson og Helgi Gíslason ferð-
unum. Var farið á alla helztu
staðina, svo sem í Stórenda,
og innfyrir Búðafhamar,
Sleppugil, Valahnjúk, Hamra
skóga o. fl. Mikil þátttaka var
í ferðunum. og var elzta konan
sem gekk Svanhildur Þórðar-
dóttir, sem er 63 ára gömul.
Við hittum Svanhildi snöggv-
ast að máli eftir fyrstu göngu
hennar í Hamraskóga, en hún
ætlar að vera á Mörkinni í
vikutíma og ganga mikið.
Sagðist Svanhilu^.- , era furðu
hress eftir svo langa göngu-
ferð, að vísu hefði verið dá-
lítið erfitt að ganga upp brekk
urnar og rómaði hún mjög
hjálpsemi samferðafólksins,
sem ávallt hefðu rétt henni
hjálparhönd, ef á þurfti að
halda.
★
, Upp úr hádegi á mánudag
lögðu langferðabílarnir af
stað hver á fætur öðrum.
Menn voru yfirleitt ánægðir
með ferðina, þó að nokkrar ó-
ánægjuraddir heyrðust eins
og gengur. Engir alvarlegir at-
burðir höfðu gerzt. Læknir
var þarna á staðnum og sagð-
ist hann lítið hafa notað af
sjúkratækjum nema plástra,
teygjubindi og eitthvað af höf
uðverkjartöflum. Krossá gerði
engum skráveifur að þessu
sinni, svo teljandi sé, aðeins
tveir bílar stönzuðu í ánni;
var öðrum kippt upp fljótlega
en hinn bjargaðist af sjálfs-
dáðum.
Flötin í Húsadal var fremur
illa útleikin bg mátti þar sjá
bréfarusl, flöskur, mataraf-
ganga o. fl. Umgengni margra
við tjaldstæðin virðist fyrir
neðan allar hellur og er það
heill kafli út af fyrir sig að
ræða um það mál, en að sögn
eins skógarvarðanna var um-
gengnin mun betri í ár en í
fyrra.
★
Á heimleiðinni var skotizt
upp að Jökullóni, ekið um
Fljótshlíðina og staldrað við í
Múlakoti, en á leiðinni upp-
eftir hafði önnur leið verið
farin, leiðin um Landeyjarnar.
Um miðnætti fóru bílarnir að
tínast í bæinn; var þar úrhell-
isrigning og er öruggt að flest-
ir hafa hugsað um sólina í
Þórsmörk, þegar þeir stigu út
úr bílunum-
— Hg.
Eini smábíllinn, sem komst
hjálparlaust yfir Krossá,
var 4ra manna Ford-bifreið
frá 1930. Eigandi hans er
Egill Bachmann. Hér sést
hann í miðri ánni.

Úr Húsadal. Myndin er tekin af stórum kletti, Össu, rétt áður en bílar Ferðafélagsins lögðu af
stað í bæinn. — ' ' (Ljósm. Hg.)
Aðstoð við
bílstjóru
Vegaþjónusta F.I.B.
EINS og undanfarin ár (nema í
fyrra). veitti Félag íslenzkra bif-
reiðaeigenda bifreiðastjórum að-
stoð í nágrenni Reykjavíkur um
verzlunarmannahelgina.
Hafði FÍB alls niu bíla til taks
í þessu skyni úti á vegum, þegar
bezt lét. Þrjár þessara bifreiða
voru ráðnar upp á fast kaup og
staðsettar á ákveðnum leiðum, —
2 á Þingvallahringnum svökall-
aða og 1 á Hvalfjarðarleiðinni.
Sjálfboðaliðar óku hinum biíreið-
unum.
Blaðinu er kunnugt um, að r5-
stoó þessi var þakksamlega þegin
af íjöldamörgum bifreiðastjórum,
og skév. upplýsingum frá stjórn
FÍB þágu yfir hálft hundrað bif-
reiðarstjórar beina aðstoð.
Blaðið frétti af einu dæmi, sem
sýnir að viðgerðamenn FÍB
kunna að bregðast við hverjum
vanda. Uppi í Kaldadal kom það
fyrir á einum bílnum, sem þar
átti leið um, að gat brotnaði á
pönnuna. FÍB-maðurinn, sem
kom til hjálpar, dó ekki ráðalaus,
heldur tók steikarpönnu úr far-
angri fólksins í pönnubrotna bíln
um, skar hana í sundur og bjó
til laska, sem hann festi fyrst
með ,kjarnorkukvoðu“ svo-
nefndri en boltaði síðan fasta.