Good-Templar - 01.07.1903, Síða 2

66
Þab glaðnar yíir þeim, sem líða, er vökumaðurinn svarar:
„Morguninn er að koma!“ því þá getur ró farið að falla yfir
hina þreyttu, andvaka sál. En vökumaðurinn vakir og mænir
eftir morgunroðanum. Veglegt er starf vökumannsins, því hann
fær að sjá sigur birtunnar og sólina renna upp og þá fær
einnig hann hvild.
„Hvað líður nóttinni, vökumaður? Það lá koldimm nót.t
yfir landinu. Þar var dúma, dauðaþögn, þagnarland. Það lá
nótt, andleg heljarnótt yfir lýðnum. Meinvættir myrkursins
lágu yfir eins og martröð; það var rænuleysi'snótt, lítið gert;
víma lá yfir mönnunum og þungur svefnhöfgi. Ljós kristin-
dóms og menningar logaði dauft, en þess betur var drukkið.
Yfirvöldin drukku, prestarnir drukku, bændur og búaliðar, ungl-
ingar og yngissveinar. Sá þótti varla maður með mönnum,
ef eigi drykki. Lýðurinn drakk og svaf, sjálfir varðmenn þjóðar-
innar, hinir andlegu leiðtogar hel/.t of margir, drukku og sváfu.
Söfnuðiinir sváfu og sáu eigi hneykslið, því það var nótt. —
Þá sendi guð bindindishreyfinguna, nýjan varðmann, inn til
þjóðarinnar. Hann vakti upp þennan nýja vökumann til þess
að vekja og vera á verði og auglýsa komu dagsins. — Þessi
nýi vökumaður var bindindishreyfingin, eins og hún kom fram
i hinni óháðu Reglu Good-Templara. Ljósbrún tók að færast
inn í nöttina. Reglan heyrði andvörp hinna bundnu og þjáðu
og kallaði til þeirra hughreystingarorð: „Morguninn fer að
koma! Morguninn kemur!“ Þá hófst barátta milli skímunnar
og myrkursins og smám saman ruddi Reglan sér braut inn í
meðvitund manna og varð vakandi samvizka vaknanda lýðs.
Guði só lof fyrir hið góða, sem hann hefir látið Regluna vinna.
í myrkrinu era liœiturnar margvíslegar. Yökumaður, hvað
líður nóttinni? Því ræningjar næturinnar eru margir, og margan
vegfaranda fletta þeir klæðum, ræna hann og særa og skilja
hann eftir dauðvona í myrkrinu. Allur óþjóðalýður syndanna
þiifst svo vel í myrkrinu, og alt það eru hinir skaðvænustu
ræningjar, sem ala á ógæfu manna. í dag snúum vér oss þó
sérstaklega að einum flokkinum, þeim ræningja, sem áfeugi
heitir; hefir sá veitt svo mörgum ólífissár, flett óteljandi klæð-