Muninn - 01.12.1935, Blaðsíða 3

lAuninn
SKli'ASKÁLI M. A.
€ / r •
A þessurr. langsKolagonijutircvun hefir
þótt trenna við, að mannlegur líkarr.i skip-
jtreytingar snúist að öllu leyti til hms
Ihezta. ÞÓ heí'i eg heyrt á noKkrum, að þe.tr
íóttist, ao sKÍðakofinn muni veróa danssKemmt-
iunum hmttulegur Keppinautur og muni á þann
aði hornrekusess nokkurn x menntastofnunum |hátt spilla samkvemiislif 1 skólans. Ln eg
þjóðanna. - Með öðrum orðum, - skólamenntun in.1 x t, að þetta sé mesti misskilningur. Það
.undanfarandi ára hefir mest miðað aó þrosk- ;er aíls ekki eítlunm, að fjaliaferðírnar
un andans, en gefið likamsreektinni alltof jyróu um sérhverja helgi og drott-nuðu þannig
litinn gaum. En snercma var þvi veitt eftir-jyfir öllum öó'rum skólaskemmtunum. Sennilega
tekt, aó heilsuleysi, likamlegur vcsskildómurveróa þær hundnar við mó,naóarleyf 1 og t.d.
og vesöld urou iskyggilega tryggir förunaut-jaðxa hvora helgi, eða eitthva.ð i þá áttiixa,
ar hinr.a skóla,gengnu manna. Læknar og jHxnum helgunum mundi þá verða skipt nxður á
hexlsufrœðxngar settust á rökstój.a og leit- Imilli dansskemmtana og málfunda á þann hátt,
uðu orsaka þessara staöreynda og korr.ust aó
þeirri niðurstöðu, að þær fælust Í ofmiklum
kyrrseturc og yfirleitt i of litilli likam-
legri áreynslu.
Þegar orsakir meingemda eru fundnar,
þá fyrst er von um meinahót. Til þess að
hseta úr of litilli líkamlegri áreynslu, sem
löng-'xrc skólagöngum fylgir, hafa skólarnir
gert fimleika að skyldunámsgrein. Sn nú á
siðustu timum hafa mer.n hallast að þvi, að
nauðsyn mikla hæri til þess, aó skólarnir
tækju upp auknar iðkar.xr útnþrótta við
sem hezt þætti henta. Á þennan hátt mundi
skiðaskálinn reyndar setja tolu dansskemmt-
ana skólans nokkur takmörk, en eg tel það
kost en eJcki galla. Hann mundi hindra, að
þær yrðu öllu oftar en um þrioju hverja
helgi, og telja flestir þaö fyllilega nóg.
Það er varla txl svo ljúfur leikur, að
liann geti ekki orðio leiður, ef hann er of
oft um hönd hafóur. Og aans er engin uudan-
jtokr.ing I þvi efni . Eitt hir.no, fyrstu skil-i
jyrða txl fjörugs skemmtanalifs I skólum er
jþað, ao skemmtanirnar séu hóflega tioar. £á
uppeldisstarfsemi sina. Einkum hafa þó fjalliverður þátttakan almsnnari fcg áhugxnn sterk-
göngur, skióagöngur og útiiþróttir I sam- jari fyrir þvi, að þær verði sem heztar.
handi við þær hlotió almenna trú og einrómaj Eúms helmings uf áætlunarkostnaði
lof.
En til þess aö gista fjöll verða skól
arnir að eiga sér eitthvert skjól i skauti Iherzlumunurinn, Gkclasystkýni. - Réttum
jskíóaskála M. A. hefir :>egar verið aflað,
jsvo aó segja má, aó r.ú sé aóems eftxr
þeirra, þar sem skolanemendur geta dvalið
um nætursokir, óhultir og óháðir hinni
dutlungafullu islenzku veðráttu.
jhvert cðru höndina og stöndum sem emn mað-
jur um þetta áhugamál okkar. Með nokkrum
jsamstilltum handtökum getum vxð horió það
Þetta hefir M. A. skilió einna fyrstur jfram til sigurs. Gerxim það . - þá vmr.um
allra Isler.zkra skóla. Þess vegna vill
hann exgnast skiðaskaia.
að sjá heilhrigðri sál hoðxr.n hústao I ó
sear.andi likama, likama, sem er veiktur og
■vió skóla 3kkar og sjálfum okkur gagn og
A. bolir ekki jgleði og hætum skilyrði þeirra, seœ sicar
jsækja skólann.
Skiðaskáli K. A. á aó verða, skólanum
lýttur af óeðlilegum holdhvapa, lotnum herðfog skólafóllcir.u að öllu leyti til hlessur.ar,
um, innföllnum hrjóstum, krepptum knjám eóaiog það verður hann lika áreiðanlega. Þegar
öðru þess háttar. Hann má ekki til þess !hann er reistur, þá fyrst er skolanum gert
hugsa, að ne.mendur sinir séu haldnir heilsutkleif t að stunda f j allaf erói r, og þaó eitt
leysi. Þess vegna styrkir M. A. alménna 1er vist, að þá lætur hann þær ekki undir
likamsrækt, en til þess þarf har.r. að eign- jhöfuó leggjast. Þá elur Menntaskólinn á
jAkureyrx upp hraustari og frjálsmannlegri
jæsku, a-sku sem endurspeglar mjúkleik og
jhremleik hinna fannþöktu f.jalla i linum
jþjálfaora likema, i:.sku sem her hlómlegan
,’roða Í kinnum I stað hviti kyrrsetanna,
ast skiðaskála.
Akureyr.arhúar eiga að visu tvo skiða-
skála, en það er mjög ófullnægjandi fyrir
kaupstað, sem hefxr á 5. þús. xhúa. M, A.
hefir stöku sinnum fengió skála þessa ián-
aða og notið þannig góðvildar og greiðasemijæsku meó eld rg lif x augum i staó lognmóóu
eigendanna. ,3n hann sér> að með þvi getur
honn e. t.v. óhemlmxs hec-gt emhverjum
frá fjailaferð, sem annars munduhafa farió
I sarca mund. Þess vegna vill M. A. og
verður aó eignast smn eigxn skiðaskála.
Allir, sem hugsa um þá einlægu ósk
skólané, að reisa sór skiðaskála txl aó getr.l
stundað fjallaferðir, munu á eitt sáttir, I
að sú ósk sé réttmæt, sjáifsögð og i alla j
staði I fyllsta samrærni vió hið ir.xkxlvæga ;
menninga.rste.rf, sem skólinn vinnur.
Það leikur enginn efi á þvi, aö hreyt-j
ingar nokkrar verða á skólalifi og skola- j
hrag I M. A. , eftir að skJtðaskálinn er kom-j
mn á fót og regluhundnar fjallaferðir
hafnar. Sn þ.-xð er trú okJcar ílestra, að þccr^
og svefnstxrna hreyfmgarleysisms .
I. Pr,
Sumarriótt.
Sit eg emn viö sæinn
um sumarlanga nótt.
Blxðan finn eg hlæinn,
er hlæs um vangann rótt,.
Hann hvislar að mér kvæðum
um kvöldsins le^/'ndardóm. -
En ald.an syngur afarveiJct
- örlaganna róm. -
K. S.