Muninn - 01.12.1935, Blaðsíða 5

Muninn
5
'' £ L A N Ó T
Nu hnígur sólin hœgt-. i djúpsins_ seaag
og hörpustrengir- dagsins siðast ti’tra.
og nóttin sve'rpar mannkyn mjúhum væn'g,
en móðuraugu náttúíunnar glitra.
'Nú er sú stund, er dagsins kliður dvin', '
og duftsins í>Ógn i hljóöri kveðj.u fagnar,
þvi lifió yrKÍr ástarljóðin /s-in,
óg órour listamannsins hörpu þagnar. \'
NÚ meelir engin mannleg tung.4, neitt,
þvi máttug or'ðin lúta valdx þinu, >
þú nótt, er v'eitir öllum mönnum eitt,
og alla lœtur gleyma töli sinu,
Nú varstu aó hjóóa tqsnum góóa nótt
og “blessun veita yfir landsins sveitir.
Hve hjörtun getasbfið sætt og rott.
Hve svefninn væri Hjö_rum okkar hreytir.
NÚ gleymist dagsms s.traumnióur og strió
■ -„þvi stormay lifsiils . hl-unda i f-aómx þinum.
Og tcxrinn veróur . þágnarharpa þýð ,
er þögul syngur Ijóð i huga minum.
Og ljóðin eru lofsöngur til þÍn \
þú lxstarinnar "teéóir,-•nóttin svarta,
sem hærinn géfur ást&raugun sin.
Hann elskar þig a£.-1 ifS'ins sál og hja>tar
Hn li-óa mun þitt ástaræfxntýr, ..
þvi enn mun koma 1 ogat j artur’' dagur
Og emginn veit hvað úti fyrir býr,
en astar ->xnnar,draumur var sv.o fagur .
Já þú ert eins og allt, sem Jcemur, fer
og unnaó er um stund og vinxr sakna.
Og saga þxn'er- sa'ga J>ess, sem er,
en svxfur bratt er nýir tirnar vakna.
/
Erl. Oigmundsson.
Grímurfer 1 jólaleyfi'.