Muninn - 01.02.1950, Blaðsíða 5

MUNINN
37
undanteknum. Þó gefur hann oft oi:
íasta knetti. Fyrirliði var Axel Kvaran.
Það er rétt að geta þess hér, að fyrsti
leikur þessa liðs, er var gegn.2. B, var
allsögulegur og skennntilegur. Til
leiks mættu aðeins tveir úr liði 4. M,
•en til þess að mega hefja leik þurfa
fjórir að vera mættir. Var því það ráð
tekið, að tveir nýliðar voru settir inn
.á völlinn. Voru það „risarnir" Anton
Jóhannsson og Pétur Gautur. Stærð-
ina notuðu þeir eftir beztu getu, eink-
um Pétur, sem einnig var mjög tekn-
iskur en setti knöttinn bara öfugu
megin við netið! Leikinn vann 4. M
■eftir harðan bardaga, og má því þakka
þeim Pétri og Antoni það, að nokkrui
leyti, að 4. M varð í 3.-4. sæti.
4. S. Liðið í heild var nokkuð jafnt.
P>ezti maður liðsins var Hreggviður,
og er hann einn bezti mið-bakvörður
skólans. Addi tók miklum framförum
.sem miðframvörður. Með góðri æf-
ingu mun þetta lið kornast langt. Fyr-
irliði liðsins var Olafur Ásgeirsson.
3. A. Þetta lið á efnilegum rnönn-
um á að skipa. Þeir eru allir mjög
jafnir, og með góðri æfingu kornast
þeir langt. Hættulegasti maður liðsins
^ar Haukur, en því miður naut hans
•ekki við sem skyldi, sökum veikinda.
Jón getur orðið mjög skæður, en verð-
ur þá að gæta netsins betur. Fyrirliði
liðsins var Jóhannes G. Sölvason.
3. C. í þessu liði voru finnn nýliðar,
og má því segja, að þeir hafi staðið
.sig með prýði. Jón miðframvörður er
mjög efnilegur, en stoð liðsins var
Raln, sem „reddar" oft mjög vel, en
•er ekki eins öruggur að gefa upp. Fyr-
irliði liðsins var Rafn Hjaltalín.
3. B. Liðið í heild var allt of sund-
urlaust, og vegna sífelldra manna-
skipta tókst þeirn aldrei að fá Jrað eins
.samstillt og æskilegt hefði verið. Þor-
steinn var bezti maður liðsins. Hinir
■vel í meðallagi. Fyrirliði var Þorsteinn
Jónsson.
2. B. l.iðið var ósamstillt, en sýndi
íþó oft góðan leik. Sveinn var bezti
maður liðsins. Óli er einnig allgóður.
Með sama áhuga og góðri æfingu
munu þeir geta náð góðum árangri.
Fyrirliði var Ólafur Gíslason.
1. bekkur. Ekki var búizt við miklu
af þessu liði, en þeir sýndu ])ó ótvírætt,
að í þeim býr mikið. Stefán mið-fram-
vörður þeirra er mjög efnilegur. Þess
vegna skora ég á þá að æfa vel og sýna
áhuga. Það er eina leiðin að meistara-
tigninni. Fyrirliði var Stefán Her-
mannsson.
Kennarastofan. í liðinu voru Jressir
lærifeður:
Ottó Jónsson (fyrirliði),
Páll Árdal,
Guðmundur Björnsson,
Jóhann Hlíðar,
Jón Þorsteinsson,
Ármann Dalmannsson.
Auk þess léku með í forföllum þeir
Einar Pálsson, inspector scholae, konr
í stað Jóhanns, sem sökum meinsemd-
ar í fæti gat ekki leikið síðustu leikina,
og Lárus Helgason „árgali“, sem lék
í forföllum Jóns.
Liðið í heild nrátti kallast gott, eftir
ekki fleiri æfingar en það fékk, og tók
það miklum framförum. Það er rétt að
geta Jress, að þeir voru æfðir af „speci-
alistum". Að mínu áliti skaraði eng-
inn einn fram úr hinum. Allir góðir á
sinn hátt og reyndar slæmir líka.
Ottó er mjög lipur og duglegur leik-
maður, tekur knöttinn með höfði, bol
og útlimum, en gefur oft of fasta
knetti. Páll tók miklum framförum
og gaf oft mjög góða knetti, en hopp-
aði ekki nógu liátt. Má þar víst um
kenna of miklum vöðvum.
Guðmundur var einna hættulegast-
ur. Gaf hann oft mjög snögga knetti,
enda er hann gamall „uppgjafa blak-
meistari".
Jóhann var góður að verja mjúku
knettina, en vildi missa liina, encla
hefir hann æft hið ameríska blak, eins
og það er nú.
Jón var mjög duglegur og gat verið
hættulegur, en óð of mikið um völl-
inn, svipað og riddari á taflborði. Mun
það hafa runnið mjög í skap þeim
Ottó og Páli, að sögn áhorfenda. Var
hann þó áhorfendum oft til óbland-
innar ánægju.
Ármann var allra öruggasti „upp-
gjafarinn" á mótinu.
Það er ekki hægt að ljúka jressari
grein án þess að þakka blaknefnd
Í.M.A. fyrir ágæta stjórn, sem sést bezt
á því, að mótinu lauk fyrir jól, og mun
það vera einsdæmi í sögu skólans. —
Mætti Jrað vera hvatning til næstu
blaknefndar, að hún verði ekki síðri
í starfi sínu.
Að lokum vil eg svo þakka öllum
„blökunum" lyrir þátttöku Jreirra og
drengilegan leik. Einnig áhorfendum
fyrir góða framkomu.
Megi blakið verða skólaíþrótt vor
sem lengst.
Blakunnandi.
Handknattleiksmótið
Töluvert fjör hefir verið í íþrótta-
lífi skólans í vetur. Þó virðist áhugi
rninni fyrir útiíþróttum og skíðaferð-
unt en verið hefir undanfarna vetur.
Hins vegar fer áhuginn vaxandi fyrir
innanhússíþróttunum, blaki og hand-
knattleik.
Hafa nú verið háð skólamót bæði í
baki og handknattleik. Allar bekks-
agnir skólans sendu menn í blakið,
nerna VI. M.
Eins og flestum mun kunnugt, sigr-
aði V: M blakmótið mjög glæsilega.
Sigruðu jreir alla anclstæðinga sína og
hlutu 18 stig. Kennarastofan sendi lið
til þátttöku í mótinu. Skemmtu áhorf-
endur sér konunglega við að sjá kenni-
feður sína ,,gata“ þarna hálfnakta.
Annars stóðu lærifeður vorir sig sæmi-
lega, eftir því sem við var að búast.
Þegar þetta er skrifað, er handknatt-
leiksmótinu enn ekki að fullu lokið.
Eltir eru úrslitaleikirnir bæði í karla-
og kvennaflokki.
Allir bekkir, nema VI. bekkur tóku
þátt í handknattleiksmótinu, og III.
bekkur sendi tvö lið.
Standa nú leikar þannig:
1.—2. V. b. 8 stig. IV. b. 8 stig.
Lið V.-bekkinga er að mestu sam-
sett af meistaraflokksmönnum, sem
undanfarið hafa sigrað Akureyrarfé-
lögin, svo að ekki er að búast við öðru
en góðum árangri. Er liðið mjög lieil-
steypt og sterkt, hefir sýnt hraðan og
ágætan leik. Mestur skotmaður liðsins
er Knútur, en Jón Ben. er beztur í
vörninni.
I.ið IV. bekkinga hefir yfirleitt sýnt
góðan leik, er mikill hraði í leiknum.
Þó mega IV.-bekkingar laga ýmislegt
hjá sér, séu þeir að hugsa um að sigra
á mótinu. Sigurður er mesta skyttan,
en ætti að temja sér að reyna að halda
knettinum, þangað til öruggt skotfæri
gefst. Vórnin hefir verið sæmileg, en
þarf að vera miklu skipulegri, ef hún
á að standast áhlaup V.-bekkinga.