Muninn - 01.04.1993, Qupperneq 15

augunum. Hann sér fyrir sér
stærðfræðikennarann sinn Vektor. Sér
hann þar sem hann stendur feitur og lítill
með gleraugu og potar í töfluna. „...eins
og augljóst er af alkrmnri umskrift." segir
hann nefmæltri röddu og potar í töfluna.
Því næst teiknar hann fullkominn hring
fríhendis. Sjálf hefur sögupersóna okkar
heyrt að þeir sem geti teiknað
fullkominn hring á þennan hátt séu ekki
heilir á geði. Stórt bros færist yfir andht
hans þar sem hann horfir á geðveika
stærðfræðikennarann pota í hringinn.
„Ef hann bara vissi það auminginn, ef
hann bara vissi það." hugsar hann og
hlær með sjálfum sér. „Þú þama aftast,"
segir Vektor og bendir krítarhvítum
fingri sínum á unga „sálfræðinginn,"
„komdu og finndu heildi þessa falls."
Brosið frýs á andlitinu og hann sekkur
ofan í sætið. Hann er staddur upp við
töflu en getur á engan hátt fundið
lausnina. Bekkurinn hlær að óförum
hans, hlær að lítillækkuninni. „Þú
verður að læra meira," segir Vektor og
potar krítarhvítum fingrinum í brjóst
hans. Vektor grípur um hönd hans og
stýrir henni og krítinni í stóra fullkomna
hringi. Bekkurinn veltist um af hlátri.
„þú verður að læra meira." segir Vektor
og potar í töfluna með feitum hvítum
vísifingrinum.
Hann hrekkur upp með andfælum.
„Andskotinn, þetta var rosalegt, þvílíktu
draumur." Hann kastar af sér
svitablautri sænginni og lítur niður á gólf
á útvarpsvekjarann, 8:59. „Þú verður að
læra meira." heyrist nefmæltri röddu.
Hann hrekkur í kút og honum rennur
kalt vatn milli skinns og hörimds.
Röddin kemur úr einu af hornum
herbergisins. Hann verður skíthræddur
og þrýstir fitugum koddanum að eyrum
sér. En aftur heyrir hann röddina og nú
heldur meira skipandi. „Þú verður að
læra meira, ætlarðu að falla eða hvað.
Ætlarðu að gera þig að fífli? Taktu mig
upp og byrjaðu." Skelfd augun opnast
og líta þangað sem illa farinn heilinn
telur upptök hljóðsins vera. Það er ekki
um neitt að villast, röddin berst frá
klístraðri stærðfræðibókinni. Röddin
hættir brátt að vera skipandi og verður
uppörvandi, næstum því dáleiðandi.
Augnaráð imga mannsins hættir að lýsa
skelfingu en verður þess í stað tómt og
starandi. Hann stígur fram úr rúminu og
tekur bókina upp. Hann sest við
skrifborðið og hefst handa við
lærdóminn á nýjan leik Þegar hann
hefur reiknað dáhtla stund heyrir hann
útundan sér: „Hvers vegna gefurðu
stærðfræðinni alla þína athygli? Mér
finnst að þú ættir að lesa eðlisfræði. Þú
hefur jú vanrækt mig mjög mikið í vetur
og ég tel þig hafa sinnt hinum náms-
greinunum mun meira." Hann snýr sér
við og horfir með geðveikiglampa á
OHANIAN PHYSICS sem hafði nýlokið
máli sínu. „Þú skalt ekkert vera að rífa
kjaft, þinn tími kemur og ef þú heldur
ekki kjaftí þá ríf ég úr þér formálann.
Heyrirðu það?" Þar sem hann horfir
grimmdaraugum á eðhsfræðibókina
finnur hann allt í einu þungt högg á
hnakkann. Vasatölvan sem hann hafði
rétt í þessu verið að nota til þess að
reikna dæmi 13 c) í STÆ 403, hafði tekið
málstað OHANIAN. Hann stendur upp
frá skrifborðinu og stígur nokkur skref
aftur á bak. Titrandi röddu hvæsir hann
á óvini sína: „Hvað á þetta að þýða?
Eruð þið að gera uppreisn. Hvem
andskotann kemur ykkur við þó ég sé
slappur við námið? Það var ég sem
keyptí ykkur, ég á ykkur og ef þið haldið
áfram á þessum nótum þá geng ég
endanlega frá ykkur." Því næst hleypur
hann að dyrum herbergisins, hann
vantar loft og rými. En áður en hann
nær að dyrunum fellur hann um
sögubókina og skellur með ennið í
MUNINN
15