Heimilisblaðið - 01.07.1922, Qupperneq 3

II EI MI LI S B L A Ð IÐ
83
*ör, sem farin er til þess að draga að björg.
Atvik líl'sins og atburðir volta það þúsund-
l,ni saman, hér og annarsstaðar, að bölið
Liltír einatt þann, er sizt skyldi, að þvi er
virðist. Margan þjáir lífið saklausan. Og
sjálfur Drottinn vor og frelsari segir það,
svo að ekki verður um vilst. Hann segir
það ákveðið og skýrt um blindfædda mann-
Ir>n: »Hvorki syndgaði hann né foreldrar
þans«. Og þegar rætt er um Galíleumenn-
lna, sem Pilatus lét höggva niður, er þeir
v°ru að fórnum í musterinu, þá neitar
nieistarinn því ótvírætt, að þeir hafi orðið
*yrir þessum Guðs refsidómi, vegna þess að
þeir hafi verið meiri syndarar en aðrir.
Já, hver og einn af oss sem horfir á lífið
npnum augum, sér, að bölið i heiminum
kemur til allra án manngreinarálits, ríkra og
fátækra, illra og góðra, ungra og gamalla.
Gg þá vaknar hún hjá mörgum hin myrka
sPurning: Hvernig fær réttlátur Guð ráðið
s|iku? Og sumar trúarstefnur nútímans gefa
slalfum sér þau meðmæli, að þær gefi
niannlegri skynsemi alveg órækar og mjög
aðgengilegar skýringar um bölið i heimin-
um og orsakir þess.
l5essi spurning hefir verið uppi í hugum
spekinga og hugsandi einstaklinga öldum,
Ja jafnvel árþúsundum saman. Eitthvert
hið fegursta og spaklegasta rit Gamlatesta-
•nentisins, Jobs bók, hefir einmitt það við-
fangsefni með höndum, að glíma við ráðn-
lngu þessarar myrku gátu um bölið í
neiminum, sérslaklega að því er snertir
Þjáningar rétllátra. Þar er oss sagt frá Job,
‘aðvöndum manni og rétllátum, guðhrædd-
um 0g grandvörum. En þrátt fyrir allar
^ygðir sínar ratar hann í hinar þyngstu
launir. Hvernig má slíkt ské? Til þess að
laða fyrir oss þá gátu, dregur höf. Jobs
nókar fortjald himinsins til hliðar, og sýnir
0ss Guð himnanna á ráðsamkomu þjóna
SlQna, englanna. Meðal þeirra kemur Satan
ýg gengur fram fyrir Guð. Hann er kom-
•nn sem ákærandi að sækja sakir á hend-
Ur niönnunum. Hann kveðst hafa verið að
reika um jörðina og arka fram og aftur
um hana. Guð spyr hann þá eftir þjóni
sinum Job, og telur víst, að hann hafi ekki
fundið neitl misjafnt hjá honum. Og Satan
svarar og segir: »Hann óllast ekki Guð
íyrir ekki neilt. En rélt þú út hönd þína
og steyp honum í ógæfuna og mun hann
þá bezt sýna hver hann er«. Guð gefur þá
Job Satan á vald og nú steðjar að honum
bölið i mörgum myndum. En jafnvel þeg-
ar hann sjálfur er orðinn hlaðinn illkynj-
uðum kaunum, heldur hann þó enn fast
við Guð. Kona hans vill fá liann til að
hallmæla Guði. En hann svarar: »Fyrst
vér höfum þegið hið góða af Guði, ættum
vér þá ekki einnig að taka hinu vonda?«
Og svo fer að lokum, að þegar neyðin er
stærst, léttir bölinu aftur af og hamingjan
brosir við honum á ný.
Jobs bók svarar þá spurningu vorri i
fgrsla lagi þannig: Þjáningar og böl er
sent hinum réttláta lil þess að regna stað-
festu hans og trygð við Guð, sem hann
elskaði í meðlætinu. Og alt er undir því
komið að standast raunina, þá rýfur sólin
aftur skýin og alt verður bjart. Þetla svar
reynist gott og gullvægt í mörgum tilfellum.
En það er óskiljanlega lengi að birta í lifi
margra. Þess vegna er þetta svar ekki fulln-
aðarsvar að því er til pessa jarðneska lifs
kemur, hvað marga snertir. Og geti þá ein-
staklingurinn ekki rólegur biðið eftír svari
eilífðarinnar, leitar hann að svari er tekur
dýpra. Og það svar er Ilka að finna hjá
höf. Jobs bókar, í kapítulunum, sem hafa
inni að halda samræður Jobs við vini sina.
Job situr, öreiginn kaunum lilaðinn, ein-
mana í sinni sáru neyð. En þá koma vinir
hans, hver frá sínum stað, til þess að votta
honum samhrygð sína og hugga hann. En
er þeir sjá hann allan afskræmdan svo að
þeir þekkja hann ekki, fá þeir engu orði
upp komið fyrst í stað, en sitja hjá honura
leugi og horfa hryggir niður í þetta feikna-
hyldýpi mannlegrar kvalar og þjáninga.
Loks hefst Job máls upp úr eins manns
hljóði og bölvar fæðingardegi sínum og
barmar sér. Og upp úr því heijast sam-