Heimilisblaðið - 01.07.1925, Page 5

HEIMILISBLAÐIÐ
91
vera algáðir í bæninni. Sjá Mt. 24, 42.; 25,
13.; Mk. 13, 33. og 36; L. 21, 36. — Hann
segin »Vakið pví, pareð þér vitið ekki hvaða
*lag herra yðar kemur«. Skyldum vér pá geta
sagt, að vér pörfnumst ekki slíkrar áminningar
°g aðvörunar um nálæga endurkomu Drott-
ins vors, til pess að vera vel vakandi? Nei,
vinir mínir. Ef vér óskum að varðveitast frá
efnishyggju, veraldlegu hugarfari og sljóleik,
pá verðum vér að lifa í stöðugri eftirvænting
u'n endurkomu Drottins.
2. Ef vér trúum pví statt og stödiujt, ad
Jesús komi aftur innan skamms, pá yeturn
vér ekki unad pví, að eíga neinar óbœttar
sakir, hvorld vid Gud né medbrœdur vora.
»Vertu skjótur til sætta við mótstöðumann
Þhin, meðan pú ert enn á veginum með hon-
mn« (Mt. 5, 25.).
->Ef mögulegt er, að pví er til yðar kemur,
Þá liafið frið við alla menn. Hefnið yðar ekki
sjálflr, pér elskaðir« (Róm. 12, 18.—19.).
Ef vér væntum pess, að Jesús Kristur,
Drottinn vor og meðbræðra vorra, komi bráð-
lega aftur, pá verður oss auðvelt að gleyma
móðgunum og fyrirgefa þeim, er gera á hluta
vorn; og pá fellur hún í frjóvsaman jarðveg
hin margendurtekua áminning Jóhannesar
Postula: »Bræður mínir, elskið hver annan!«
3. Ef vér trúum á endurkomu Jesú Krists,
atunum vér vinna kostgœfilega ad sáluhjálp
vorri og meðbræðra vorra.
Sá kristniboði, sem trúir á nálæga endur-
honiu Jesú Krists, lætur enga erfiðleika sér í
nugmn vaxa. Engin vöntun og enginn sárs-
nuki getur aftrað. honum frá pví, að brjótast
U'n í hin óheilnæmustu héruð Indlands eða
Afrfku, til að flytja blökku-bræðrunum fagn-
nðarerindið. Kínaveldi er víðlent og par er
harla ófriðsamt. Kínverskir ræningjaflokkar
hira um landið fram og aftur og stafar af peim
hætta svo mikil, að kristniboðar geta aldrei
verið óhræddir um líf sitt. En svo lengi sem
hl eru í heimalöndunum ungir menn og kon-
Ur» sem trúa pví, að sá hinn sami Jesús, sem
Var uppnuminn til himins, muni pá og þegar
honia aftur, pá munu — í hvert sinn, er
hristniboði er deyddur — tíu bjóða sig fram
og segja: Hér er eg, sendið mig í stað hans,
sem féll!
Trúboðsleiðtogi nokkur lét nýlega svo um
mælt, að flestallir (evangeliskir) heiðingjatrú-
boðar tryðu á endurkomu Krists — að liann
komi áður en friðarríkið hefst. Allur porri
peirra prédikara eða guðspjallamanna nútím-
ans, sem Guð notar til mestrar blessunar, trúa
og kenna að Jesús komi innan skamms —
hann geti komið pá og pegar. Meðal þeirra
má nefna R. A. Torrey, Gipsy Smith, Cliop-
mana, Alexander og marga fleiri. Sömuleiðis
ber að minnast ýmsra peirra, er komnir eru
heim til Drottins, sem bæði í boðun orðsins,
heilögu líferni og eftirlátnum ritum, hafa liaft
og hafa enn í dag stórfeld áhrif á allan krist-
inn lýð, svo ssm D. L. Moody, Eckhoff, Paul
Wettei'green, Tallaksen, Guldberg höfuðsmað-
ur o. m. fl., er bæði trúðu og boðuðu nálæga
eitdurkomu Krists. Pcír rannsökuðu hið spá-
mannlega orð, og af þeirri rannsókn sann-
færðust þeír um, að pessi öld er að lokum
liðin og Jesús í nánd, og við pað fyltust peir
heilögum eldi og ábuga á að ávinna sem allra
flesta fyrir Krist, áður en pað yrði of seint.
l5ví fer mjög fjarri, að kenningin um ná-
læga endurkomu Krísts eyði starfsáhuga og
framtakssemi peirra, er henni trúa. PvOrt á
móti. Athafnamestu guðspjallamenn nútímans
trúa og boða komu Drottins, og að hans sé
bráðlega að vænta.
8é trúin á nálæga endurkomu K«ists orðin
að lifandi ssnnleik í lijarta þínu, mun hún
einnig hjálpa pér til að stunda pína tíman-
legu köllun með trúmensku og samvízkusemi.
Og pó að spottarar geri gys að kenningunni
og segi, að peir, sem henni trúi, vanræki
störf sín, leggi árar í bát og geri ekki annað
en bíða pess, að Kristur komi að sækja pá,
pá hafa slíkar háðglósur engan sannleik við
að styðjast.
Fyrir nokhrum árum fluttu blöð vor pá
fregn, að í nafngreindri sveit væri komin upp
»óheilbrigð vakning«, og að »óhollnustan«
stafaði af pví, að uinferðaprédikari liefði farið
par um og vélað menn til að trúa pví, að
Kristur mundi koma aftur innan skamms. Af