Heimilisblaðið - 01.11.1930, Blaðsíða 18

5'S
i,áa
HEIMILISBLAÐIÐ
BlHMin'llltf' TIJITji * ~1 jð-H uP
Hjxix Ht*y kjuví k I 1920
Allir skilvísii' útsölumenu Hsimilisbl., sem hafa
5 eínt. eða fleiri. fá setula til sín gefins eina sögu
á ári úr »Sögusafni heimiianna*.
Bið nú f>á, sem skulda fyrir blaðið, að gera svo
vel að senda borgun fyrir áramót.
»Vœri' ei nauðsyn nœsta brýn,
náUstað yrði’’ eg feginn,
en kona í barnsnauð bíður niín
banvcen hinu megin«.
»Skal pá, læknir! Ijá pér »Kóp«,
láttu hann alveg ráða;
honum sem fljóði fóstrið skóp,
fel ég ykkw báða«
Vandlega kannar Kópur straum,
í hvíslina drepur grönum;
slakan lætur læknir taum
leiðratandi vönum.
Var i strengnum strídast fall,
straums í ólgu halla
jakabólgin bylgja svall,
blakk pó hrakti varla.
Óð hœgt Kópur. — Yfir skall,
œðar jökuls pjóta,
drengs pó hjarta drap ei stall,
drösull misti’ ei fóta.
Af eðli göfgu fákur fann,
fæti mátti ei skeika.
Læknir skylduverkið vann,
verkið mannkœrleika.
Vr barns og móður bcetti hann pra-ut,
blessun upp pví skar hann;
önnur laun hann engin hlaut,
ánæqður pó var hann.
Gr. Th.
xxxxxx SKRÍTLUR.
iið fyrir, að fiegar málafa’rS'u
Oft liefir |iað komiv 1^,.,«« ...... j
menn hafa verið aö [ivæla vitni fyrir retti ^
eintómum gagnspurningum, að fieir hafa í®11"
ónotaleg svör. En vanalega er slíku tekið 1,1
mesta fögnuði af tillieyrendunum. .•
»Hafið þér aldrei orðið g.jaldprota?« spurí
íbygginn málafærslumaður sveitarkaupmann elllDl
er stóð fyrir rétti.
»Nei, aldrei*, svaraði kaupmaðurinn einbeit
»Gáið að. herra minn, hverju pér svarið. Ha
þér aldrei hætt aö borga?«
>Jú«. . ;
»Hvað pá!« mælti málafærslumaðurinn s'p
lnósandi. »Ég hugsaði að við kæmum að pví
ið nú svo vel, lierra minn, og greinið liinum
æru-
verðuga dómara frá, hvenær slíkt hafl komið fyr,r
»Pegar ég liafði borgað allar skuldir mí|iar ,
svaraði vitnið, en prumandi hlátur kvað vK(|i|1
réttarsalnum, og dómarinn gat ekki siillt sig
að hlæja líka.
sem liafði tölu
túlku 11,11
1 annað sinn var lögmaður
vert sjálfsálit — að gagnspyrja unga s
aldur á manni, sem liún pekkti. Að síðustu sp.
hann liana:
»Hvað álitið pér, að ég sé gamall?*
Stúlkan virti lögmanninn fyrir sér
augnablik og segir síðan: ður
Eftir útliti yðar að dæma, mundi ég álíta >
nokkur
ára‘-
vera sextugan, en eftir spurningum yðar sex •
Árni litli: »Nei, ég vil alls ekki slást við N?
pví mamma mundi komast að því, og flengja .
Óli litli: »Já, pú meinar að hún mundi s-'íl ^
á kúlunum og glóðaraugunum, sem ég mundi g
pér«. st
Árni litli: »Nei, en hún mundi strax *° t„r
eftir því, pegar hún sæi, að læknirinn væn s
til pín«.
sag1
Hr. A.: »Ó pessi líkþorn. Getur pú ekk1
inér, hvernig ég á að ná þeim af mér«. jgj
Frú A.: Nei, pað get ég ekki, pegar ég
pau, fóru pau af sjálfu sér«. t fll
sim11
Hr. A.: »Pví get ég trúað, pað er ekkert
getur haldið út að vera nálægt pér, ekki einu
líkporn«.
Éeiðrétting: , .„ ijnu
1 6.—8. tbl. 91 síðu 2 dálki stendur i 1,> ,Qr
a. o. Foreldrar hans o. s. frv. en á að vera-
feóur hans o. s. frv.
TJtgefandi Jón Helgason.
Prentsmiðja Jóns Helgasonar,