Heimilisblaðið - 01.03.1914, Qupperneq 7

HEIMILISBL AÐIÐ
23
María braust út á ganginn, nær dauða en
lífi af ótta, og hrópaði i angist sinni:
„Madama Lange, Lange! Komið íljótt, það
er afturganga inni hjá mér! Hún vill fá blóm-
in sín aftur — gulu rósirnar! Komið, hjálp-
ið mér!“
Maria skalf eins og espilauf af kulda og
ótta. Madama Lange tók um báðar hendur
hennar, dró hana að rúminu aftur, og settist
hjá henni, og mælti:
„Verið róleg, ungfrú; þér hafið fengið ákafa
hitasótt, og þér eruð með óráði. Eg skal undir
eins senda eftir lækni. En það ætla eg að
segja yður, að þér hafið breytt illa, ef þér haf-
ið tekið líkrósir til þess að skreyta yður með
á dansleiknum. Það er gömul trú, að dauðir
heirnti aftur það, sem af þeim er haft — og
hlifa engum.“ —
María heyrði ekki. Hún bylti sér á báð-
um hliðum og sá ofsjónir. Læknirinn kom, og
skrifaði eftir einhverjum meðulum handa henni
— en hann gat ekki borgið henni.
Einu sinni þaut sjúklingurinn upp og hróp-
aði hástöfum:
„Þarna er hún enn þá. Hún starir á mig
brostnum, dauðum augunum, — sjáið þér hana
ekki, læknir? Hún teygir fram hendurnar —
hún vill fá blómin sín aftur — gulu rósirnar
sínar — — —!“
En svo gerbreyttist veran alt í einu, og
rödd móður Maríu talaði af vörum hennar:
„Elsku barnið mitt, reyndu að verða góð
stúlka!“ —
Læknirinn gekk hljóðlega leið sína.
María var dáin.
Þ. Þ. Th. þýddi
Skin eftir skúr.
Ótal margt til yndisbóta
ætið sendir Drottinn mætur,
tíð er,finst mér lengi’ að liða
og leiðindi minn anda deyða.
Hann mér veitir huggun sanna,
hjólp og gleði, á þá dálpar,
sæluvon og sólarstafi. —
Þó syrti’ að stundum, aftur birtir.
■ Guðm.
ikuggsjá.
Fjórir franskir læknar hafa nú fundið upp
meðal, sem læknar geðveiki. Þeir gáfu hesti
inu radium-salt og tóku honum svo blóð á eft-
ir. Juku þeir svo radium-magn blóðvatnsins
með því að bæta í það örsmáum ögnum af
radium-salti. Spýttu þeir svo þessu efni undir
hörund þeirra geðveiku. Var þessi innspýting
10 kubikcentimetrar radioktivt serium blandað’
2000 hlutum af bromradium. — Níu sjúk-
lingar af tólf urðu heilbrigðir.
Uppgötvun þessi hefir vakið geysimikla at-
hygli um viða veröld, og gera geðveikralæknar
sér góða von um nytsemd þess.
Maður nokkur í Kaliforníu, sem gengur í
svefni, óð nýlega yfir djúpa og breiða á, og
hélt áfram leið sinni, þegar yfir um kom —
eins og ekkert hefði ískorist — sofandi.
Langstærsta gullstykki sem fundist hefir, vó
1300 kg. og sá sem fann það fékk fyrir það 5
milj. kr. — Góð daglaun!
Austurlandabúar trúa því, að málmar séu
góðir læknadómar. T. d. sá sem er veikur af gulu,
ber á sér gullpening. Hugmyndin er sú, að gullið
dragi að sér skyldar litartegundir og lækni
þannig hinn sjúka.
Hinn dökkrauði litur rúbínsins hefir þær
verkanir, að sá sem á hann horfir að staðaldri
getur orðið eins ölfaður af þvi eins og þótt
hann hefði neitt áfengis.
I Wincherter í Ameríku á heima fuglaveið-
ari nokkur. Hann á mikið safn af kattarófum„
sem hann safnar saman á þann hátt, að hann
þenur rafmagnsnet í kringum fuglabúr sitt. Svo
þegar ve.ðikettirnir gera vart við sig, og ætla
að fara að veiða fuglana hans, lenda þeir á
þessu neti og drepast þegar af rafmagnsstraumn-
um. Þegar hann svo næsta dag kemur að
fuglabúrinu, finnur hann kettina dauða og hegg-
ur af þeim rófuna. Hann á nú hvorki meira