Heimilisblaðið - 01.08.1917, Page 8

90
HEIMILISBLAÐIÐ
„Það er bezt fyrir yður að segja mér ekki
neitt hvað þeir halda“, mælti Godvin.
„Eg þakka yður, sagði Masonda11 með ang-
urblíðu brosi, um leið og hún kastaði af sér
kápunni, og stóð hún þar frammi fyrir þeim
klædd hvítum búningi með skjaldarmerki Baal-
becs á brjóstinu. „J?að er ykkur gott“, hélt
hún áfram, „að þeir halda mig aðra en eg
er, því annars fengi eg ekki að koma inn fyr-
ir þrepskjöldinn á húsi ykkar“.
„Hvernig líður Eósamundu?" greip Wulf
fram í.
„Prinsessunni af Baalbec, húsmóður minni,
líður ætíð vel“ svaraði hún. „Þó er hún
stundum hálfþreytt á öllu þessu skrauti,
sem hún hefir enga ánægju af. Hún sendir
ykkur kveðju sína, án þess að segja mér,
hvorum eg ætti að færa hana, svo þið verðið
að skifta henni millum ykkar“.
Godvin andvarpaði, en Wulf spurði hvort
engar líkur væri til að hægt yrði að sjá hana.
„Nei, sagði Masonda, „en eg kom í öðr-
nm erindum“, bætti hún við í lágum róm.
„Yiljið þið, bræður, gera Salah-ed-dín greiða?
„Það er undir því komið hvað það er“,
svaraði Godvin þungbúinn.
„Aðeins að frelsa líf hans, og fyrir það
mun hann verða ykkur mjög þakklátur, eða
þá það gagnstæða, eftir þvf sem lund hans
er varið“.
„Talaðu“, sagði Godvin, „og segðu okkur
hvernig við getum frelsað líf lians“.
„Munið þið enn þá eftir Sínan og Eedej-
um hans. Hann hefir ráðgert að myrða sold-
án í nótt, og svo ykkur, og ná burtu Kósa-
mundu, en takist það ekki, þá á að myrða
hana líka. Já, þetta er satt. Eg hefi fengið
vitneskju um þetta hjá einum þeirra, með að-
stoð innsiglisins. Það hefir gert okkur mikið
gagn. Yeslings fábjáninn, hann hélt að eg
væri með í ráðum. Þið eruð víst foringjar
lifvarðarins í nótt. Þegar skif-t er um verði
lun miðnætti í nótt, munu verðirnir við her-
bergisdyr Salah-ed-díns ekkikoma,heldurmunu
þeir narraðir aðra leið með loginni skipun.
Én i þeirra stað munu átta launmorðingjar
koma, klæddir sem lífverðir og með vopn
þeirra, þeir munu reyna að slá ykkur til
jarðar, drepa Salah-ed-dín og siðan ílýja.
Haldið þið að þið geti varist átta mönnurn?11
„Yið höfuín gerb það fyr og munum reyna
það“, svaraði Wulf, en hvernig getum við
þekt, að það séu ekki „mamelúkar11?*
„Þeir munu vilja komast um dyrnar, en
þá segið þið við þá: „Nei, þór Sínans syn-
ir“, og munu þeir þá ráðast á ykkur til þess
að drepa ykkur. Yerið þá reiðubúnir og
hrópið hátt“.
„Og ráði þeir niðurlögum okkar“, spurði
Godvin, „verður soldán þá drepinn?“
„Nei, því þið verðið að læsa herbergisdyr-
um Salah-ed-díns og fela lykilinn. Vopna-
glamrið lilýtur að kalla ytri verðina að, áður
en þeir geta sært hann, eða“ — bætti hún
við eftir augnabliks umhugsun, — „máske
það væri bezt að opinbera strax samsærið
fyrir honum?“
„Nei, nei“, svaraði Wulf, „við eigum það
á hættu. Eg er orðinn þreyttur á að sitja
aðgerðalaus. Hassan gætir ytri dyranna og;
hlýtur að heyra hávaðann og koma“.
„Gott“, sagði Masonda. „Eg skal sjálf gæta
að hvort hann er þar og vakandi. Venð nú sælir,
og biðjið þess að við fáum að hittast aftur.
Eg segi Rósamundu prinsessu ekkert frá þessu
fyr en alt er um garð gengið“.
' Hún brá síðan yfir sig kápurni, snéri sér
við og gekk fit.
„Heldur þú að þetta só satt?“ spurði Wulf
bróður sinn.
„Yið höfum aldrei reynt að Masonda segði
okkur ósatt“, svaraði hann. „Komum nú og
athugum vopn vor, því hnífar Pedejanna eru
beittir“.
* *
*
Það var liðið að miðnætti, og bræðurnir
stóðu í hinu skuggalega herbergi, er lá að
svefnherbergisdyrum Saladíns.
Verðirnir, átta mamelúkar, voru nýfarn-
ir frá þeim, því þeir áttu von á að mæta
* Doild lífvarðarliðs soldáns.