Heimilisblaðið - 01.04.1920, Blaðsíða 7

HEIMILISBLAÐIÐ
55
niikill, að timbrið yrði
geypilega dýrt.
Skógarnir eru því nær
altaf höggnir á vetrum
og valda því aðallega
flulninga- örðugleikarnir.
Það er sem sé hálfu
léttara að draga trjáboli
á hjarni niður fjöll og
brekkur, en á auðri og
sumarþiðri jörð; auk
þess er þar hægra að
aka viðum á sleða en
vagni.
Flutningunum er hátt-
að á þessa leið: Jafn-
skjótt sem skógarhöggs-
mennirnir eru búnir að
fella nokkur hundruð tré,
þá eru trén dregin á
hjarni eða ekið á sleð-
um niður að næsta fljóti
og hrúgað saman á
fljótsbakkanum. Þegar
vorið kemur og ísa
leysir, þá er trjánum
varpað í fljótið. Hver
trjábolur er merktur með
nafni eiganda eða öðru
sérstöku auðkenni til
þess að hægt sé að greina
þá frá trjám, sem varp-
að er í fljótið annars-
staðar. Allir þessir trjá-
holir berast nú með fljótsstraumnum og er
siðan safnað fyrir eða stöðvaðir, t. d. 10—
15 mílum neðar en þar sem þeim var varp-
að út. Þá eru þar samankomin tré, svo
mörgum hundruðum skiftir. Trén eru þá
hundin saman og gerður af stóreflis floti.
Stundum eru alt að 1000 tré í flota. Nú er
flotanum ýtt frá landi og berst hann svo
með straumnum, og nemur eigi staðar fyr
en þangað kemur, er járnbrautir liggja; þar
eru fyrir miklar sögunarmyllur. Þar eru þá
tréin á land dregin og ílokkuð eftir stærð og
auðkennum og gæðum. Að því búnu eru þau
Hcr er mynd af einu risalrénu i Kaliforníu. Pað var felt til að íá eíni i skip, sem átti
að smíða_i_snatri. Tréð er á við ógrynni f]ár.
áfram þegar i stað með
þau eru fyrst söguð i
annaðtveggja send
járnbrautinni eða
myllunum.
Starf skógarhöggsmanna er örðugt] og líf
þeirra útilegumannalíf með köflum, Þeir búa
i ófáguðum bjálkahúsum; er þar venjulega
einn stór skáli og eldhús að auki. Karlmenn-
irnir búa allan mat sjálfir til handa sér.
Kvenfólk sést aldrei í svona búðum og bréf
fá þeir sjaldnast oftar en á hálfsmánaðar
fresti, en oft sjaldnar. Forstjóri ræður fyrir
verkum og úr öllum ágreiningi skera verka-
menn sjálfir. Það er beinlínis venja, mann