Heimilisblaðið - 01.04.1920, Qupperneq 8

56
HEIMILISBLAÐIÐ
Hcr er mynd irá búðum skógarhöggsmaunna iWashinglon-ríkinu á Kyrraliafsströndinni.
Trjáholirnir stóru cru drcgnir eftir nokkurskonar rennibraut uiður á járnbrautarstöðina.
fram af manni þar í skógunum, að blanda
aldrei lögreglunni né öðrum yfirvöldum'í^þau
mál. Þeir dæma öll sín mál sjálfir og fyrir
gelur það komið, að sökudólgar séu teknir
af lífi án dóms og laga.
Í8 vcrja tímanum rctt.
í því að gleðja þá sem
sorgmæddir eru og
beygðir, sýna gamal-
mennum nærgætni og
bjálpa veikum.
Lifið samanstendur af
því smáa: vingjarnlegt
orð, ástúðlegt viðmót,
blítt bros, blýlt handtak
og nákvæmni í því smáa
— útkoman heitir lifs-
gleði.
Lifuð stund fæst aldrei
aftur. Dagurinn í gær er
liðinn, en dagurinn í
dag stendur oss til boða
með mörgum tækifærum
að gera það sem gott er
og rétt. Sá sem gleður
aðra, gleður sjálfan sig
um leið, og sá, sem góð-
verk gerir eykur sálar-
frið sinn og sendir ljós-
geisla inn í líf meðbræðra
sinna.
Vér megum ekki ætla,
að tíminn sé oss gefinn
til þess að hugsa ein-
göngu nm vorn hag og
þræla sýknt og heilagt
með það eitt fyrir aug-
um að græða. Alt er
bezt í hófi. Vér verðum
einnig að hugsa um að
gera gagn og láta gott af oss leiða. Vér verð-
um að vera alvarlega vakandi yfir vorri
sálarheill. — Einn sorglegasti votturinn uffi
sálarlaust peningastrif er sívaxandi helgidaga-
vinna.
Vér verðum allir undantekningarlaust ein-
hverntíma að gefa oss tíma til að degja;
þessvegna er hyggilegast að gefa sér tíma til
að atbuga, hvernig vér eigum að lifa.
Vér getum allir stutt að því að auðga lífið
að sannri lífsgleði, bæði fyrir sjálfa oss og
aðra, með því að sýna velvild, hluttekningu
og umburöarlyndi; vera öðrum goltfordæmi