Heimilisblaðið - 02.12.1935, Side 4

186
HEIMILI
Fann í peirri för sinni
freistara Meistarinn,
vann á hólmi vídkunnan.
vidsjálan gildru-smid.
Höfdingja heims vafdi
hrekkjaslyngan sér um fing'r.
Lítinn gerdi loka-hlut
Lávard’r svírans harða.
Orðasenna er á gerðist,
urðu að gungum Ijúgtungur.
Húsrádatidi himna brosiri
honum geðjast Marjuson.
Orðstír Krists engi skerðir.
örðug pó vœri um jörð
ferðin hans, — frœg er orðin . . .
„ferli geisla merluð“.
Braut vantar að barns jötu.
Bratt er pangað, stígr langr.
Ofláti og Óhcefa
einstigi pað flýja.
Lýsir um lambsins hús
Ijómandi helgidóm’r,
himnesk'r, hjartnæm'r,
hljótt fer — á Jólanótt.
Sa7inindi sál kynna
sólhvörf, pegar nálgast jól:
Barnið Guðs er brjóst-vörn;
bros-ljómi pess helg’r dóm'r.
Undrun valda enn myndi:
andi pess ef nœmi land.
Dreyma pyrfti í dægurglaum'
drambhuga Guðslambið.
BLAÐÍÐ
Æfintýr um ástvin dúfu
enn geta hrifið menn.
Vaka í kveld yfir veröldu
vár frelsari og Máría.
Mæðgin engi móðgi;
meinbuga varist hug'r.
Móður utnsjá, barnsblíðu,
brestur engan peirra gest.
Gulli stöfuð glóir á mjöll.
gefur fögnuð, helgisögn.
Guðs dýrðar geisli á jörð
glitrar í mannsvitund.
Syni og Móður sœlu-von
syngi lof jötu kring.
Eilífa öðlast gæfu
önd, sem geng'r peim á hönd.
Guð m undur F riðjónsson.
*

©
...•
• •••*
*