Heimilisblaðið - 01.03.1951, Blaðsíða 17

45
HEIMILISBLAÐIÐ
a® bessar hugsjónir eru nógu öfl-
uf=ar til að sigrast á kommúnism-
anum.
Mér virðist þetta vera táknrænt.
‘num megin við Genfarvatnið er
enf. Það var þar, sem Lenin und-
rússnesku byltinguna með 13
el;*gum sínum. Og þaðan var hann
Sendur í innsigluðum vagni (með
sl°ð annarra þjóða) til Rússlands,
nieð peninga 'í fórum sínum og all-
vlðta»kan hakhjall. Þá var mönnum
e 1 Ijóst, að af hugsj ón hans mundi
e'®a nýtt hagkerfi fyrir Rússland.
enn óskuðu ekki eftir Rússlandi
Seni sigurvegara við sainningaborðið
Versölum. Á þeirri ósk grund-
v®llaðist bakhjallinn. En nú vitum
Rússar, að þetta hagkerfi er
■flhvert sterkasta neikvæða aflið í
neiminum.
Tl>ninn líSur óSum.
nú þekkjum við svar, og það
°yggjandi svar, við þeirri spurn-
ngu, hvernig við getum hafið har-
Ú>ma við efnishyggjuna í löndum
^nr. En timinn líður óðum. Við
neguni ekki slá slöku við og halda,
*. ekkert liggi á, því að ef við
j*SUm ekki brátt upp til baráttu og
rna, verður unninn sigur á okkur
sjalfum
Við
bjálf,
að
Við
nutuin í Moskvu andlegrar
Unar og eflingar hugsjónanna
niinnsta kosti tvo tíma á dag.
1., , nUu>n að þekkja hugarfar allra
Pjoða v , . . , .
• ivoniniumstarmr beita mis-
j UUm aðferðum eftir því, við
Ja3» þjóð þeir eiga. Þeir notfæra
allt. Heimspekina til hins ýtr-
erð'\~~ ba3> 8em beini getur
1 að gagni. Þannig verðum við
nnig að efla trúna á hugsjónir
. ar' ^nuðsynlegt er að efla þessa
c,' *u’ nndlegu orku. Það er alls
að * Uug ae* se8ja’ a3 v13 ®tlum
taka upp nýja hætti. Það er hið
'nnsta, sem við getum gert, og
a bolir enga bið. Annaðhvort er
, ,tla lausnin á viðfangsefninu, eða
-3 ^a3 er úr lausu lofti gripið. En
yg er vlss uni, að þetta er lausnin.
Ur f>nnst kannske, að ég sé
r ur f orðum, en mitt í ræðu
>nni sé ég fyrir mér milljónir
anna, sem lifað hafa það versta,
sem á daga nokkurs manns getur
drifið. Margt af þessu fólki er
dauðadæmt. Fjölskylda mín hefur
ekki sloppið. Faðir minn er ein-
hvers staðar í Síberíu.
Og nú kem ég til ykkar með
bæn, í nafni föður míns, fjölskyldu
minnar og margra, margra annarra,
sem búa hinum megin við járntjald-
ið. Við inegum ekki sofa. Við meg-
um ekki fara okkur hægt. Við verð-
um að gera það upp við sjálf okk-
ur í fullri alvöru, hvað það er,
sem við viljum. Kjósum við að
bíða og láta flóðbylgjuna brjóta
yfir okkur? Eða kjósum við að
færa heiminum þessa nýju, máttugu
orku?
Þjóð mín mun vera reiðubúin,
þegar fylling tímans kemur. En við
verðum að eiga vísan siðferðilegan
stuðning. Við verðum að vita fyrir
víst, að liinum megin við járntjald-
ið okkar, sem svo örðugt er að kom-
ast gegnum, bíði ekki aðeins sam-
úð og löngun til að skilja okkur,
heldur einnig sú orka, sem á tót
sína að rekja til skýrt mótaðra hug-
sjóna. Hún er miklum mun sterk-
ari og þýðingarmeiri en nokkur
kjarnorkusprengja. í næsta stríði
verður það ekki kjarnorkusprengj-
an, sem úrslitum ræður. En þegar
hin andlega kjarnorkusprengja loks-
ins springur, mun land okkar losna
úr viðjuni, þótt einkennilega virð-
ist til orða tekið.
Vald hans er sannleikurinn.
MYNDIR þær, sem ég hef brugðið
upp fyrir ykkur, eru ekki heila-
spuni. Ég á marga vini hinum meg-
in við tjaldið, og við höfum sam-
band með okkur á margvíslegan
hátt. Nú verðum við öll að velja.
Við vitum, að bak við hin óvé-
fengjanlegu lögmál stendur óvéfcngj-
anlegur Guð. Vald hans styðst ekki
við hersveitir. Vald hans er sann-
leikurinn. Vald það, sem er kjarni
þessa hugsjónakerfis, getur stuðlað
að lokasigri okkar.
Sjálfur mun ég, ásamt vinum mín-
um í Þýzkalandi og hinum megin
járntjaldsins, gera allt sem unnt er,
til þess að uppfylla óskir þjóðar
Frh. á bls. 54.
Við gröf ástkærrar
eiginkonu
Eigink.ona, ástkcer móSir!
ég stend hér viS leiSiS þitt.
GuS og allir englar góSir,
annist þig sem barniS sitt,
og mér gefi á andlátsstund
alsœll nái ég þínum fund,
og börn vor myndi fylking fríSa,
frelsuS meSal helgra lýSa.
Mér finnst eins og sé nú sólin
sigin inn í kálda nótt;
en á bak viS eru jólin
uppljómuS af engla drótt.
Þar guSsbarna samansafn
sífellt lofar Jesú nafn.
Mér finnst ég heyra
söng þinn hljóma
í sölum Drottins leyndardóma.
Þegar lífs míns bára brotnar,
búiS er mér rúm hjá þér.
Áhyggjurnar allar þrotnar,
er viS bárum saman hér.
Þá upprennur eilíf sól,
okkur hér, sem tíminn fól,
þá í Kristi eitt viS erum,
eilift merki Hans viS berum.
SofSu vcert þinn síSsta blundinn,
sæl og blessuS, elskan mín.
MeSan lífs míns líSur stundin
Ijós og björt skal minning þín,
þótt mitt hjarta sárum sé
solliS, ég skal beygja kné
fyrir Drottins vísdóms vilja,
viS um stund þó megum skilja.
(Ort í des. 1944).
GuSjón Pálsson.