Heimilisblaðið - 01.03.1951, Blaðsíða 11

HEIMILISBLAÐIÐ
39
sneri aftur“. Múgur sá, sem
®Pti: „Krossfestu liannl“ í
hallargarði Pílatusar, voru að-
etns leiguþý æðsta [>restsins,
taglhnýtingar stjórnarvaldanna
i Júdeu.
^að álit tilfinningasamra
•ttanna, að Jesús hafi verið við-
hvaemur og frekar óliagsýnn
hugsjónamaður, stafar einnig
að verulegu leyti af vissum at-
fiðum í boðskap Iians, svo
'sem hinum alkunnu orðum:
nliafið ekki áhyggjur“, „bjóð-
ið hina kinnina“ og „elskið
ðvini yðar“. En þeir, sem láta
* veðri vaka, að þessi siðgæð-
tsboðorð beri ístöðulitlum hug-
sjónanianni vott, liafa alger-
ieí?a misskilið þau. Þau bera
aðeins vott um djarfmannleg-
ar arásir Jesú á siðareglur og
iormfestu lögmálsdýrkendanna.
Hann stóð augliti til auglitis
'ið siðfræði samtíðar sinnar,
stirðnaða í reglum og fyrir-
rnæhim. Um liana segir dr.
Abraham, hinn lærði Gyðing-
11 r’ að hún hafi „ekki aðeins
snert hin meiri vandamál lífs-
tös, lieldur einnig viljað liafa
hönd í bagga með liinum
ttiinni“. Kristur gat ekki til
þess hugsað, að menn gerðu
stg fullkomlega ánægða með
að lifa eftir einhverjum fyr-
trskipunum.
Hann tók því upp andstöðu
v*ð þá siðfræði, sem byggðist
a yfirborðshlýðni við lagabók-
stafinn og bauð mönnum að
hafa samvizkuna sér að leiða'r-
stjörnu. Hann vildi skapa
heim, þar sem manndráp væru
ótilokuð af þeirri ástæðu. að
•ttenn hötuðu ekki lengur og
hórdómur af þeirri ástæðu,
að menn girntust ekki lengur.
Hann tók upp andstöðu við
neikvæð boð og bönn og boð-
aði jákvætt mannlíf, gagntekið
baráttu fyrir mikilvægu mál-
efni, mannlíf, sem þokað er
áfram til aukins þroska af
liuldu afli, sem er mannleg-
um mætti æðra. Enginn er
þess megnugur, að fylgja slíkri
siðfræði án þess að hvika af
leið. Hún byggist ekki á laga-
boðum, heldur á grundvallar-
reglum. Hún er takmark, sem
aldrei verður náð til fulln-
ustu. Fráleitt er að lialda því
fram, að slík siðfræði sé til-
finningasöm, ístöðulítil og róm-
antísk. Hún felur í sér ótví-
ræðustu skilgreininguna á
fögru líferni, sem mannkyninu
hefur nokkru sinni verið boð-
uð, og hún hefur haft geysi-
mikil áhrif.
Hvergi kemur mismunurinn
á þessu lögboðna, fyrirskipaða
siðgæði og skoðun Jesú á fögru
líferni betur í ljós en í livers-
dagslegri og almennri afstöðu
manna hvers til annars. Við
erum að því leyti líkir sam-
tíðarmönnum Jesú, að við hlú-
um að villigróðri í jurtagarði
okkar, úrkynjuðu siðgæði, sem
byggist á endurgjaldi í sömu
mynt. Við komum því aðeins
réttlátlega fram við aðra, að
við getum vænzt þess að þeir
komi réttlátlega fram við okk-
ur. Slíkt er siðgæði okkar' tíð-
ast. En skoðanir Jesú voru
óháðar slíkum liugsanavenjum.
Breytið réttlátlega, sagði hann,
hvort sem aðrir breyta rétt-
látlega eða ekki. Miðið aldrei
athafnir yðar við framkomu
annarra. Gætið þess, að skynj-
un yðar á rétt og rangt sljóvg-
ist ekki né verði fvrir annar-
legum áhrifum. Elskið þá sem
hata yður, blessið þá sem
bölva yður.
Þessi skilgreining á fögru
líferni var tvímælalaust ætl-
uð liinum baráttufúsa og
grimma heimi okkar, þar sem
menn geta ekki alltaf vænzt
góðvildar og heiðarleika af
hálfu annarra, og þar sem
allar vonir okkar verða einsk-
is nýtar, ef við reynum af
fremsta megni að réttlæta ill-
vilja okkar sjálfra og mann-
úðarleysi. Ef þannig er haldið
áfram, miðar mannkyninu ekk-
ert á leið, þar eð það launar
illt með illu og liatur með
hatri, því að kúgun leiðir af
sér kúgun og ranglætið rang-
læti. Út úr þessum vítahring
er engum fært nema þeim ein-
um, sem rjúfa hann og neita
að gera hegðun fjandmanna
sinna að mælikvarða á sína
eigin liegðun.
Life.
Tveimur fullum náungum hafði
verið stungið í „kjallarann“. Annar
þeirra sat úti í horni og lék sér
að vasaljósi sínu. — Nú læt ég
gcislann skína heint upp i loftið,
sagði hann við vin sinn, og ég skal
veðja við þig tíu piilljónum, að þú
getur ekki klifrað upp eftir honum.
— Ég held ég þekki hölvaða
hrekkina þína, urraði hinn. Þú ætl-
ar að slökkva þegar ég er kominn
hálfa leiðina upp.
★
Strætisvagninn var troðfullur. Allt
í einu tók farþegi, sem sat rétt hjá
glugganuin, báðum höndum fyrir
augu sér og grúfði sig niður. Mað-
ur, sein sat rétt hjá honum, spurði:
— Ertu að verða veikur? Get ég
gert eitthvað fyrir þig?
— Nei, nei, sagði hinn. Það er
ekkert að mér, en inér er ómögulegl
að horfa á að' gumlar konur séu
látnar standa.