Heimilisblaðið - 01.05.1972, Page 13

®tluðu að eignast eigið hús og garð. Það var
dásamlegt. Hún vonaði að Andrew hugsaði
ekki framar um Philip. En hún var hrædd
uni að hann gerði það. Þegar þau buðu hvort
°ðru góða nótt með kossi, fannst henni koss
hans fremur kuldalegur.
Nancy bar ekkert hatur til Philips. Hún
Vur búin að yfirvinna það. Áður hafði það
komið fyrir, að hún óskaði sér helzt að deyja,
°g allt væri eingöngu hans sök.
Philip hafði áreiðanlega elskað hana. Því
trúði hún statt og stöðugt.
Hún hafði unnið á skrifstofu föður hans,
þegar Philip byrjaði að vinna hjá fyrirtæk-
lnu- Hann var mjög laglegur og aðlaðandi
en mjög veikgeðja.
Andrew vann á sama stað, en hún hafði
aldrei hugsað á sama hátt til hans. Hann
var eldri, og í ábyrgðarstöðu og virtist ekki
aðgengilegur.
Philip var bjartur yfirlitum, með blá, bros-
ftúld augu og eitthvað svo hlýlegt við sig. Þau
urðu ástfangin við fyrstu sýn. Nancy fann
hvernig henni leið, en að tilfinningar hans
v®ru þær sömu, gat hún næstum ekki fengið
Slg til að trúa. Það var of unaðslegt til þess
að það gæti verið satt.
Kvöld eitt, þegar þau voru að vinna yfir-
Vlnnu, varð þeim ljóst, að þau voru ástfangin
hvort af öðru. Philip kyssti hana. Hann var
fyrsti maðurinn sem það hafði gert. Þessi
fallegi, ungi sonur sjálfs forstjórans var
astfanginn af henni og vildi kvænast henni.
Að minnsta kosti töluðu þau um hjóna-
hand, og Nancy áleit sig trúlofaða honum.
hess vegna var henni ómögulegt að skilja,
hvers vegna fór sem fór.
Það gerðist þannig, að faðir hans komst að
hhu. Hann kom inn í einkaskrifstofu sína, en
har stóðu þau Philip og Nancy og voru að
kyssast. Þau höfðu búist við ógurlegu upp-
námi, en faðirinn lét það nægja að tilkynna
Philip rólegur og ákveðinn, að móðir hans
v®ri veik. Philip varð að fara heim, og Nancy
hafði aðeins séð hann einu sinni síðan þetta
kvöld.
Þegar hún kom á skrifstofuna næsta dag,
fékk hún uppsögn og laun fyrir tvær vikur.
^hilip sá hún ekki. Hún skrifaði honum ör-
v®ntingarfullt bréf, en þá fékk hún bréf frá
föður hans, sem bað hana að koma og tala
Heimilisblaðið
við sig á skrifstofunni. Hún fór þangað og
var vísað inn í einkaskrifstofu hans. Þar inni
stóð Philip.
Faðir hans sagði henni, að hún mundi álíta
að Philip hefði verið hindraður í að hitta hana.
Þess vegna vildi hann, að hún heyrði það nú
af Philips eigin munni, að hann óskaði ekki
að sjá hana framar.
Og Philip sagði, meðan hann stóð og starði
yfir höfuð hennar út um gluggann:
„Verið svo góðar að láta mig í friði. Ég
óska ekki eftir að sjá yður frarnar."
Nancy gerði sér varla grein fyrir því, hvern-
ig hún komst út úr skrifstofunni og niður
stigann. Hún var svo niðurbrotin, að hún
óskaði sér að hún væri dauð.
Þegar hún hugsaði nú til baka, gat hún
ekki skilið að hún hafði vakað nótt eftir nótt
og grátið yfir Philip.
Skömmu seinna fékk hún bréf frá Andrew
Morrison. Vin hans einn vantaði einkaritara
og hún gat fengið stöðuna, ef hún vildi.
Nancy tók þessu tilboði og smátt og smátt
tókst henni að ná sálarjafnvægi. Henni vaið
ljóst, að það hafði orðið henni til góðs aö
ástarævintýfið endaði svona eins og það hafði
gert, og líf með eins veiklunduðum manni og
Philip hefði orðið endalaus röð af vonbrigð-
um Hálfu ári eftir að hún hafði kynnzt
Andrew Morrison nánar, fór hún að laðast að
honum næstum óafvitandi. Hann var maður
sem mátti treysta. Hún fann til öryggis þegar
hún var í návist hans. Það hafði hún aldrei
fundið, þegar hún var með Philip. Tilfinn-
ingar hennarr til Philip höfðu aðeins verið
skyndiskot, en Andrew elskaði hún af ást
hinnar þroskuðu konu.
Það var útilokað fyrir Andrew að efast um
ást hennar, þegar hann fann hversu áköf og
ánægð hún var þegar þau ræddu undirbúning
brúðkaupsins. Hvert húsgagn, hvert teppi,
hvert postulínsstykki var henni dýrmætt
vegna þess, að allt þetta átti að fegra hið
sameiginlega heimili þeirra.
Nancy Ijómaði af hamingju.
Þegar brúðkaupsdagurinn nálgaðist byrjuðu
brúðkaupsgjafimar að berast til þeirra. Nancy
hafði aldrei grunað að Andrew ætti svo marga
vini, og það gladdi hana. Það kom slípaður
krystall allskonar silfurmunir, glæsilegir
borðlampar og fagurlega innbundnar bækur.
101