Hjálpræðisorð - 01.01.1893, Page 2

8
með sjer netna eina bók, allan þann tíma; hvaða
bók ætti hann þá að velja?« — þetta var kyn-
leg spurning, og lærðu mennirnir litu hver upp á
annan góða stund, steinþeygjandi. Loksins tók
einn, hinn nafnkenndasti og lærðasti til máls, sem
þegar í lífi sínu hafði talað og skrifað miltið, gegn
Guðs dýrmæta orði, og sagði stuttlega: »biflíuna«.
Og þegar hinir litu til lians alveg forviða, þá sagði
hann enn fremur: »Já, herrar mínir, jeg mundi
velja »biflíuna«; í full 25 ár hefi jeg talað og skrif-
að gegn henni, en! haldið þjer að jeg sje búinn
með hana? Jeg hefi opt hugsað það sjálfur, en
jeg get frætt yður á því — jeg veit ekki hve
kunnugir þjer !eruð biflíunni, herrar mínir — að
þvílíka þekking á mannlegu hjarta, þvílikannskiln-
ing á mannlegri þekkingu og sálarlífi; þvílíka
huggunarfylling fáfróðum hjörtum, og þvílíkann
fjölda djúpsærra hugsana, í hinum óbreyttustu og
stytstu orðurn, hefi jeg ekki fundið, nokkurstað-
ar annarstaðar. þvf næst skal jeg segja
yður annað! Mörgum orðum biflíunnar er mjer
ómögulegt að gleyma aptur. Samt sem áður, þjer
munuð naumast skilja það, það skal jeg segja
yður: »Biflían er furðubók, það segi jeg, hennar
mesti mótstöðumaður. Jeg myndi kjósa mjer
»biflíuna«. Hinir aðrir herrar þögðu, en hvað sem
því nú leið, þá gat enginn þeirra nefnt aðra bók,
sem honum mundi nægja í full 5 ár.
Já, Biflían er undarleg bók, skrifuð af: kon-
ungum, hirðurum, sjómönnum og lærðum mönnum,
sem skrifað hafa í sama tilgangi og í sama anda
um 15 aldir, frá dögum Móises til Jóhannesar.