Hjálpræðisorð - 01.03.1893, Qupperneq 6

22
boðið að koma að náðaruppsprettunni, til að þvost
af öllum syndum sínum, svo sálir þeirra verði
hvítfágaðar í blóði lambsins.
Æ, segir hinn titrandi fráfallni: þetta getur
verið innileg huggun fyrir þá, sem ekki hafa breytt
eins óguðlega eins og jeg, en jeg hefi syndgað á
móti því ljósi, sem Drottinn hefur gefið mjer; á
móti betri vitund, þrátt fyrir átölur samvizku
minnar; nei! þessi náðarfyrirheiti eru ekki fyrir
mig. — Ekki fyrir þig ? Ilvers vegna ekki ? Eru
þá náðardyrnar svo þröngvar, eða hefir Krists blóð
svo lítiuu krapt, að það sje ekki einnig fyrir þig,
enda þótt þú værir 10,000 sinnum verri en þú
ert?
Viltu þá ekki trúa því huggunarríka, lífskröpt-
uga orði, þíns elskulega föðurs, sem vakir yfir þjer
með kærleika og meðaumkvun, þegar hann býður
þjer til sín með þessum orðum. »Hversu slcal jeg
með þig fara Efraims œtt ? Jcg víl ekki framfara
eptir rninni brennandi reiði, því jeg er Guð en ekki
maðuru (Hos. 11, 8—9.) Látið yður eigi orð skorta,
snúið yður til Drottins og segið við hann : «Fyrir-
gef allar vorar syndir# (14, 3). Aumur syndari,
gæt þess, hve kærleiksrík orð náðugur Guð hefir
hjer handa sálar-þjáðu barni sínu, ekki hirtingar-
hrísið, ekki útskúfun, Dei, með kærleikans blíðri
rödd kallar hann þig, og bíður eptir þjer og huggar
sært hjarta þitt, með þessum orðum: »Jeg vil
fyrirgefa þeim þeirra drottinssvik og elska þá gjarna,
þvi mín reiði er vikin frá þeim (Hos. 14, 5).
Viltu enn þá biða eitt augnablik eða hugsa
þig um, að þiggja þá náð, sem þjer er svo fúslega