Hjálpræðisorð - 01.04.1893, Síða 2

26
ing síns elskulega sonar, til frelsis syndugum
mönnum. Athuga Drottins egið lífskröptuga orð:
»Eins og Móses upphóf höggorminn á eyðimörkinni,
eins á mannsins sonur að verða upphafinn, til þess
að hver sem á hann trúir, ekki glatist, heldur hafi
eilíft líf. (Joh. 3, 14. 15.). Lát þessi dýrmætu
orð burtreka allan ótta úr sálu þinni, og ryfja
upp fyrir þjer, til frekari huggunar og uppörfuuar
þessi Frelsarans orð: nhverskonar synd og löstun
mun mönnunum fyrirgefin verða«. Macth. 12, 31.).
jpetta sýnir þjer, að það er algjörlega ómögulegt
að þú glatist, þegar þú í syndaneyð þinni huggar
þig við Jesú blóð. Syndarinn, sem festir sig við
Jesú, getur aldrei glatast. (Orðskv 28. 13.).
»Vertu ekki hrcedd, litla hjörð, því föður yðar
hefir póknast að gefa yður sitt riku. Lúk. 12, 32.).
Drottinn hjálpi þjer til að trúa; hann gefi þjer
huggun síns heilaga anda svo hans nafn verði
dýrðlegt, og sála þín frelsuð eilíflega. — Arnen.
(N. L. Nr. 6t, b.).
Nærri því kristinn.
þeir eru margir sem játa, að kristindómurinn
sje sannleiki, og sem játa trú sína á Krist, á sama
hátt og fólk gerir íiest. þeir sækja kirkju, hlíða
á Guðs orð og nota náðarmeðulin; breytni þeirra
er vítalaus; þeir eru viðmótsgóðir, og máske greið-
ugir við fátæka. þrátt fyrir þetta kann vel að
vera, að þessir sjeu margir, sem aldrei hefir kom-
ið til hugar að leggja þá spurningu alvarlega fyrir
sjálfa sig: hvort þeir væru kristnir, eða ekki? þéir
álíta sig máske betri en aðra. þeir játa það opin-