Heimir - 01.04.1909, Side 18

234
HEIMIR
inga í fórum sínum auk hús.siiw,
og hreinskilnislega útskýrSi hún
fyrir honum, hvernig veöskuldinni
á fasteigninni var variö. Og þeg-
ar lianri einhverju sinni spurSi
hana:
— Þakkiö þér ekki g'uSi fyrir,
aS ySur liefir vegnaö svona, Mad-
ama Pétursson ? þá svaraöi hún
fljótandi i táraflóöi:
— Jú, á hnjánum i rúmi mínu á
hvcrju kvöldi, herra Pétursson!
— Þér eruö guöhrædd kona,
sagöi P. J. Pétursson, um leiö cg
hann kyngdi niöur fullri grautar-
skeið. Æ, hann varö þess svo illi-
lega var, aö hann mátti til með aö
skola hann niöur meö gúlsopa af
öli, því hann haföi ekki reiknaö
þaö út, aö vélindiö í honum gat
ekki þolaö sama lútastig og hjarta
hans á þessu hátíðlega augnabliki.
Þegar brunaverkurinn í vélindinu
var liöinn hjá, lagöi Pétur Jakob
Pétursson skeiöina þvert yfir
grautardiskinn, báöar hendurnar i
hálfhring utan um hann, og lokaði
svo liringnum meö því aö spenna
grejpar, kinkaöi kolli þrisvar sinn-
um hægt og hátíölega og í eins
flýrulegum róm og honum var
mögulegt aö þrengja upp úr sér:
— Madama Pétursson! ............
Hvað, 'M'adama Pétursson? —
Brjóst madömunnar hófst upp
og niður í hrikalegum öldum. Hún
stamaöi app ])essum oröum:
— Er ]>að alvara, herra Péturs-
son ?
f stað þess að svara þunkaði P.
]. Péttirsson sér urn munnim,
gekk hringinn í kring um boröið,
kysti veitingakonuna og sagöi:
— Hí, bí, hí! Viljiö þér þá
veröa Madama Pétursson i annaö
sinn? ..........
Veitingamaður vildi Pétur Jak-
ol) Pétursson ekki vera. Húsið á
Fornastíg var selt með ágóöa. Ný-
giftu hjónin fluttu út aö Austur-
brú. Madama Pétursson átti 6000
dali í peningum. IJ. J. Pétursson
sagðist eiga nákvæmlega sömu
upphæö, en vel gat það verið, aö
hann hafi átt meira en þrefalt þaö.
Menn eiga aldrei að sogja kveu-
fólki alt, því, hversu skynsamar
em 1>ær kunna aö vera, þá eru
þær þó aldrei né veröa karlmen i,
og eftir því sem stendur í heilagri
ritningu á maðurinn að vera kon-
unnar höfuö.
Guö sé oss næstur! Viö Aust-
urbrú haföi Pétur Jakob Pétursson
nurlaö saman sína fyrstu skild-
inga. Þess vegna var og varö
Austurbrú í hans augum. hinn
skáldlegasti blettur í Kaupmanni-
höfn.
Já, hann og kona hans fluttu
sumsé út aö Austurbrú. Þaö var
farið aö lifna yfir Ástabrautimii.
Garöarnir þar uröu að smávikja
fyrir nýjum húsum. P. J. Péturs-
son, er ckki haföi annaö að gjöra,
tók aö líta í kring um sig og spyrj-
ast fyrir. Þaö var gróöavegur aa
kaupa hússtæöi, byggja hús og
selja. Og P. J. Pétursson keypt’,
fel.li tré og umturnaöi skemtigörö-