Heimir - 01.04.1909, Síða 19

H E I M I R
235
h.
*
r
unum, seldi ýmist auS hússtæöi,
hálfbygö hús, e5a skifti á land-
eignum, græddi meira og meira.
Svei....... , svei..... endalatut
brall og kaupsaniningsöl, og urgur
viö handiönamenn, sem honum
gafst stundum tækifæri til að beita
brcgöum. Já, þaö var lireint stór-
merkilegt, aö l'. J. Pétursson,
þrátt fyrir alt annríkiö, gaf sér
tíma til aö geta sér dóttur í lieim-
inn.
Daginn, sem hún átti aö skirast,
varö hann fyrir þeirri óvæntu
gleöi, aö víxill féll í gjalddaga, —
víxill, sem han-n átti hjá fræncb
garnla liúsbónda síns, grænsalan-
um i Austivrbrúargötu, þeim, er
fékk búöina, sem Pétur læröi
grauimetissöluna í, og liann átti aö
rétt'ir lagi — aö sjálfs hans áliti —
aö fá viö dauöa húsbóndans. Urta-
salinn varö aö loka búöinni; P. J.
Pétursson sjventi greipar og leit til
himins og sagði:
— Þarna er hægt aö sjá hvernig
hinn réttláti guö hegnir, jafnvel
jvótt hegningin komi seint.
Meöan á skírnarathöfninni stóö
■í kirkjunni gjöröi hann þaö heit til
cmðs. aö unpala dóttur sina, er
skírö var Pálina, í guösótta og
sparsemi
Ekki nóg meö þessu. P. J. Pét-
ursson var reglulega hæröur af
þvi, aö sjá hvernig forsjónin bæöi
hefndi fyrir hann og verndaöi
hann. Hann gjöröi reglulegt á-
hlaup á eigur sínar, því hann tók
nokkurn hluta þeirra handa Pálinu
litlu. Þaö átti aö geymast og á-
vaxtast unz hún yröi átján ára, frá
þeim tíma átti hún aö njóta vaxt-
anna á meöan hún liföi, og ef hún
dæi ógift, átti upphæöin aö falhi
til kirkjunnar, sem hún var skírö i
Já, já! — Þaö voru nú ánægju-
dagarnir. 1 frá þeim tírna haföi
hann haft tómar skapraunir. Kon-
an varð meira og meira einræöiu.
Dóttir þeirra varö meö aldrinm 1
óþekkari og óhlýönari. Konan
varö eyðslusöm og heimtaöi hita 1
tvær stofur eftir aö þau fluttu yfir
aö Kristjánshöfn. Pétur var orö-
inn eldri, var búinn að selja flest-
allar fasteignir sínar og langaöi til
aö hafa næöi heima, en þaö fékk
hann aldrei. Nú var hann maður
óhamingjusamur; konan hans réri
daglega aö því öllum árum aö
cyöileggja hann. Síöan hún varö
heilsulaus — en þaö var víst ein-
tóm ímyndun — haföi hún, dóttir
þeirra og læknirinn ,og ef til vill
lyfsalinn aö a.ivk, gjört samsæri á
móti honurn, og nú heimtuöu þau
dýrt vín handa henni I Já, ef þan
heföu látið sér nægja tneð þetta
reglulega gómsæta einnar krónu
portvín frá jurtasalanum, þá var
það sök sér. Nei. Þaö varö aö
vera portvin fyrir 3 krónur frá
einum dýrseldasti vínverzlaranum.
Guöi sé lof, það var sunnudag-
ur! Þá gat hann þó fengiö friö
meö því aö fara til kirkju — og
nú á tímurrt voru kirkjurnar líka
upphitaöar — þá þurftu kvensurn-
ar ekki aö leggja í ofninn í dag