Heimir - 01.04.1909, Page 20

236
TI E I M I R
verustofunni, ])ví ])á þurfti liann
ckki að g'jöra þeim óþægindi meö
]>ví aö reykja pípuna sína i svefn-
herberginu.......
Hann lirökk upp úr þessu langa
liálf-vöku draumaástandi , eins og
vant var, þegar hann var aS rifj.i
upp æfiferil sinn og var kominn aci
yfirstandandi merkideplinum i ti!-j
veru sinni .
— Get eg ekki fengiS kaffisopa
öskraSi hann í gremjiv.
Hann heyrSi fótatak inni í
svefnherberginu.
— EySsluvargarnir ykkar — ]n'i
látiS ljós loga enn ])á — og ])ó
kominn hábjartur dagur. Og auS-
vitaS skiSlos'ar i ofninum, svo
liægt væri aS steikja heilan uxa á
honum. Pá-lí-na! Fæf eg ekki
leaffiS mitt ?
SvefnherbergishurSin var opnuS
gætilega. Litil, ung og grönn
stúlka meS allskörulegu söSulnef’.
stóruim, hyggnislegum og móleir-
um augum, klipptu dökkjörpu hári
kom inn meS kaffiS, og hélt um
undirskálina meS litlu hvitu hend-
inni sinni.
Húri leit ekki á föSur sinn, en
sagSi:
— Mamma er mjög illa haklin.
— Svo. ... Og ti! hvers cr þá
þetta dýra vin?
Dóttir hans svaraSi ekki, en setti
kaffibollann á borSiS. Hún bjó-t
ti! aS fara strax.
— Nú fer eg til kirkju, sagSi
Pétur.
— Einnritt þaS ? sagSi dóttir
lians.
— ÆtlarSu aö koma meS nrér ?
— Nei!
— Já, en eg vil hafa þaS.
— Getur veriS, en eg verS heirna
hjá mömmu'.
Pétur snökkti af gremju og fór
að klæSa sig í utanyfirfötin.
— HeyrSu, Pálína!
— Varftu aS kalla á mig?
— Ef langa stelpan — hún, sam-
kennslustúlka þin _— kemur á meS-
an eg' er í burtu, þá — ])á—
•— Er þaS ungfrú Hólm, sem þú
átt viS ?
— Já, já, já— Þá, — þá—
— HvaS þá ?
— Þá segSu henni, aS eg haft
komist aS ])vi, aS þaS sé hún, sem
aftrar ])ér aS ganga i guös liús.
— ÞaS hefi eg svo oft sagt
henni.
•—Svo Þú hefir þá sagt henni
þaö ? En segSu henni einnig, aS—
— AS livaS ?
— AS ef hún ekki fari, áSur en
eg kem heim, þá hendi eg henni
ofan endilangar tröppurnar.
— Já, eg skal gjöra þaS, sagSi
Pálína og brosti dálítiS.
— HvaS, þú ert þá aS hlæja?
— Nú fer eg til mömmu.
— FarSu í........ Hana, nú fór
hún. Já, þaS eru dáindis skepnu-,
hérna i húsim.i. Þær geta sannar-
’ega c jört guShræddan mann nógu
guSrækilega sinnaSan til ])ess aS
leita guSs ríkis og hans réttlætis i
drottins liúsi. Slik og þvílík hort-
"gheitin í þessum stelpugræningja!
— Eg er aS fara til kirkju,