Heimir - 01.04.1909, Blaðsíða 23

HEIMIR
2;-9
k.
r

r
3Ierlingimnr' niS liann væri orSinni
etrzráf) O.S; hefði fröir ])inn a-S;
•eins gjör't sér lar nn\ aö vera
meira nettmenni, og ekki veriíi'
æins 'smásálarlegur meB Ijos og
•elcliviö — aö visn er hann ekki ein.;i
læ’öur og miun — eins og fyr-!
nefndi storkaupmaöurinn—. cn
liann heföi ])ö vel ge'taö veriö orö-1
i’in kammerherra, ef hann heföi;
’haft dálítiö hrot aí ]>vi, sem eg
vilr'í kalla mannsbrag. |á, eg lrefi
víst ékki hagaö mér eins og eg;
heföi átt aö gjöra, jiegar eg var i
vist, ])vi mér haföi aldrei veriö
kent aö kvenfdlk ætti aÖ sjá um
s'g sjálft .... nci — nei — skilur
])ú nú, livaö eg á viö, Palia? Þú
gjörir haö vist ekki ?
— Ekki eitt einasta orö, mamim.
— Tæja, gnöi sé lof. Þvi tung-
an lileypur stundum meö menn i
gon-ur. Pallal En heyröu, harniöi
mitt, ef eg heföi ekki tekiö föönr
])ínum, honum Pétri ]akoh Pétur=-
syni, livar heföir ])ú ])á veriÖ,
elsku litla stelpan min? — I>á —
já, ])á heföi eg veriö húin aö gjörn
út af viö mig fyrir tuttugu árum.
()11 ])au ár, sem eg hefi haldiö út
]>ín vegna. Þvi eg sá hýsna fljótt,
aö sá maöur, setn tók fjögnr her-
hergi á leigu, og varÖ hálvondur,
ef lagt var i fleiri en einn ofn.
myn.di aldrei geta hafiö sjálfan sig
og ])ví siö.ur konu og l)arn bíátt á-
fram sagt upp úr s'kitnum, eöa,
f-rirgcföu Palla, óhreinindunum.
T>ess vegns. varö eg aö reyna aö
konri þér upp úr honum, litla
skinniö mit.t. Kystu mig, Palhi!
—Já, já, mamnm minl Eg heíi
svo sem htyrt allau ])an.n gaura-
gang, sem þú heíir oröiö aö liafa
út af skólapeningnm og tima-
kemishipeningum min vegna.
-—Já, stelpan min, ha, liu3 .1?,
eg ])oli ekki aö hlæja. En eg slai
sifelt af matreiöslupeningnn nm,
])vi eg kom honum til aö trúa, aö
iærdömur ])inn kostaöi 14 krönum
minna á Tiverjum mánuöi, en hann
í raim og vern kostaöi. En nú
kant ])ú lika óketid og ú'tlend
U ngumál svo veT, aö ])ú getur tal-
aö viö ráöherra og þvVHka stór-
!iöföingja, ef viÖ lægi,
Pálína gat ekki fengiö af sér aö
segja, aö svo ntikill árangur heföi
]>ó ekki orÖiÖ af smás'kildingunam.
-e'ii kTipuir vorn af lieimilisköstn-
aÖtnum. Til ]>ess aÖ komast h>'á
])vi aö svara. kysti hún móönr sína
i lmakkagrðfina.
— Er hann ])ó ckki sviti? hröp-
aöi mööir hemr.tr alt i einu. T>arna
liefir hanit hengt gráu ullafsokk-
jana sina til ])erris á brikina á hæg-
indastólmim framan úr stofunii
og hefir horiö haitn hingaÖ inn.
PicrÖu hann fram Í stofuna aftur,
Palla! I>vi ]taÖ er ])ö reglulegur
; f j. . . . sóÖaskapur, úr ])vi aÖ nteim
liafa nú stofu, aÖ setia stofngógn-
; in inn i svefnherbergiö. Svo niik-
liö læröi eg ])ó, þegar eg var i vist
hjá finn fólki, en Pétur er og
verÖitr aldrei amiaÖ en ómerkileg-
nr maöur. Og ]>ó — ]>ó liefi eg
j litiÖ upp til lians. Og aÖ eins
jvegna ]>css, aö hann var karlntaö-
ur.......já, Palla! -— eg gjöri ]>nö